Liturgische schikkingen 2e halfjaar 24

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Advent

serie: Namen voor God

thema: Immanuel — God met ons

Voorganger/ liturg: Henk Schouten 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de Advent is paars of purper van verwachten en uitzien naar de geboorte van het kindje Jezus.

Drie is het getal dat verwijst naar de Drie-Eenheid of naar God: daarom staan er vandaag drie schikkingen op de liturgische tafel en zijn in de Biedermeiertjes steeds drie paarse Anjers of ‘Dianthussen’ verwerkt als Bloemen van God.

Klimopbloemen zijn groene bessen geworden als teken van trouw. Het paarse kinderkopje verwijst naar de dopelinge van vandaag. De paarsroze brem of Cytisus ‘zeelandia’ staat symbool voor een nieuw begin. Groen is de kleur van de hoop. Eucalyptus geeft bescherming. De kleine, paarse bloemetjes van de Zeelavendel of Statice zijn het symbool van verlangen en uitzien naar.

Uit de liturgie:

God raakt vermoeid van grote koninkrijken. Maar nooit van kleine bloemen.[1] Doe mij gaan op uw weg, zend uw licht en uw trouw.[2] Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: de jonge vrouw is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuel[3] noemen.[4]

 —–

[1] Slottekst: Tagore, Zwervende vogels, p. 25.

[2] Tafelgebed: ‘Zoudt Gij ooit mij beschamen’ (t. H Oosterhuis, m. A. Oomen

[3] Deze naam betekent in het Hebreeuws ‘God met ons’. In de Bijbel kondigt de profeet Jesaja de Messias aan met deze naam.

[4] Jesaja 7: 14 (NBV).

 Creatief en duurzaam hergebruik: Het paarse vaasje, paarse schotel, paarse glazen bakje, paarse wol, paarse speld én het kinderkopje dat Monique van der Gaag paars maakte, komen allemaal uit haar vazenkast. De paarse kerstballen komen van de SOEK, de Stichting Oegstgeester Kringloop. Het coniferengroen van een aardig echtpaar in Oegstgeest.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Advent maar bijzondere viering met de verbintenis van Christiane van den Berg-Seiffert aan de Protestantse Kerk in Nederland als predikant met een bijzondere opdracht ten behoeve van haar werkzaamheden als docent Beroepsvorming en Spiritualiteit aan de Protestantse Theologische Universiteit.

serie: Namen voor God

thema: Jezus Christus

Voorgangers/ liturgen:  Christiane van den Berg-Seiffert en Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de Advent is paars of purper van verwachten en uitzien naar, maar halverwege de Advent breekt een glimp van het Licht van Kerst al door en maakt het purper roze.

Zo omlijsten roze randjes een stralend witte Lisianthus om vrede en geluk te wensen. En déze Hyacint wordt zowaar hemelsblauw en verwijst naar ‘pleinen van hemelse’ vrede. Ook de Amaryllis en Roos kleurden roze en hun symboliek is liefde. Zelfs de donkerpaars tot blauw gekleurde bloemetjes van de Zuidenwindlelie staan voor liefde. Kerstgroen staat symbool voor eeuwig leven, omdat deze bomen jaarrond groen blijven en geen bladeren of naalden laten vallen. En groen is ook nog eens de kleur van de hoop!

Uit de liturgie: Hij die temde de oerzee (…) Maar, arme, jij zal leven (…) Voor jou brood wijn land rozen  iefde.[1] Een taal van vrede en hoop (…) vrede voor jou en voor jou (…) pleinen hemelse vrede (…) Dauw over rozen.[2]

——-

[1] Luisterlied: ‘Niemand dan jij’ Lucas 1: 46-55 (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen)

[2] Lied: ‘Er zou van godswege, Ps 72 (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: De twee zilverkleurige schalen met opstaande rand komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Advent

serie: Namen voor God

thema: De Plaats en de Naam

voorganger/liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de Advent is paars of purper van verwachten en uitzien naar… In een glazen bol met paars bloemenwater staan zowel purperen Chrysanten als teken van een welvarend leven als paarse Sierkolen, die wel wat lijken op rozen. Ze hebben in ieder geval dezelfde symbolische betekenis: van liefde. Tot slot: ook de dieprode Leucadendron Safari Sunset symboliseert liefde. De vier bordjes met Noord, Oost, Zuid en West weerspiegelen de windstreken. Het getal drie staat voor God, omdat het verwijst naar de Drie-Eenheid: zie de drie Sierkolen, de drie keer drie Chrysanten, de drie Safari’s….

Uit de liturgie: O Heer God (…) rijk aan liefde (…) bewarend liefde tot het duizendste geslacht.[1] Eeuwige God, (…) geef ons vandaag een teken van liefde.[2] Uw nageslacht zal talrijk zijn als het stof van de aarde en u zult zich uitbreiden naar het westen, het oosten, het noorden en het zuiden. In u en uw nageslacht zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden. En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan.[3]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 393: ‘O Heer God, erbarmend genadig’ (t. H. Oosterhuis, m. A Oomen).

[2] ZZZ-bundel, lied 166: ‘Hoe is uw Naam, waar zijt Gij te vinden’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] Genesis 28: 14,15.

Creatief en duurzaam hergebruik: De grote bolvaas komt via de Weggeeftafel van Hester Scheltens in Oegstgeest. De bordjes komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag evenals het paars gekleurde bloemenwater.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Eerste Adventszondag met doop

serie: Namen voor God

thema: Heer der heerscharen (Zebaoth)

voorganger/liturg: Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de Advent is paars of purper van verwachten en uitzien naar… Op de voorgrond ligt een vurig kooltje, dat paars opgloeit. Bedeltjes van het vredesteken, liefde en geloof lijken vastgegroeid aan het Gingko-blad, dat ook paars kleurde. Gingko staat voor hoop en liefde. Drie vaasjes verwijzen naar het getal drie dat de Drie-Eenheid of God symboliseert. En waar twee of drie vaasjes bijeen staan, is God via de schoonheid van de bloemen in ons midden (vrij naar Mattheüs 18 – NBV). Of er nu twee of drie rozen in de vaasjes staan, de symboliek blijft liefde. De drie hyacinten symboliseren vrede. En op de vaasjes bloeien wel honderd gestippelde bloemen tegen een achtergrond van paars bloemenwater. Het water bij de doop is gelukkig kristalhelder. Deze schikking bestaat uit drie vaasjes, die één geheel vormen, waarbij elk vaasje ook op zichzelf een symbolisch bloemstuk is. Op de purperen kap van het kinderwagentje bloeien drie donkerpaarse stoffen roosjes. Het kinderwagentje vol bloemen is een geschenk voor de doopouders.  

Uit de liturgie: Hear the Prayers from the Mothers, bring them Peace.[1]

(…) Toen nam een van de serafs met een tang een gloeiend kooltje van het altaar en vloog daarmee op mij af. Hij raakte mijn mond ermee aan en zei: ‘Dit heeft je lippen aangeraakt; je schuld is geweken, je zonden zijn tenietgedaan.’[2]

Als Ekklesia vormen wij hier een geloofsgemeenschap, en maken wij deel uit van de kerk van alle tijden. Als deel van de wereldwijde kerk willen we de kinderen opnemen in ons midden en hen voorgaan in geloof, hoop en liefde.[3]

Honderd bloemen mogen bloeien.[4]

—–

[1] Gezongen bij de Kyriegebeden: ‘Prayer of the Mothers’.

[2] Jesaja 6: 1-6-7 (NBV21).

[3] Inleiding op de doop.

[4] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 115: ‘Honderd bloemen’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

Creatief en duurzaam hergebruik: De drie vaasjes en het kooltje komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag. Het kinderwagentje stond al eens eerder op de liturgische tafel, namelijk met Kerst 2023. Toen met een gouden kap en witte bloemetjes… 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Wijsheid

thema: Wie is wijs? Wat is wijsheid?

voorganger: Antje van der Hoek

liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Vandaag is het de laatste zondag van het kerkelijk jaar en de liturgische kleur is wit van feest. Groen is een neutrale kleur en de kleur van de hoop en toekomst. De Glansmispel is een bladhoudende boom met als symboliek: wensen, die uitkomen. Nieuw blad is eerst rood van kleur, maar wordt later donkergroen. Rood is de kleur van de liefde. De witte pluimpjes van de Spirea staan voor een nieuw begin. Groene Chrysantjes symboliseren welvarend leven en een onwrikbaar optimisme. De drie kralen verwijzen naar het getal drie, dat de Drie-Eenheid oftewel God symboliseert. Het bedeltje van een hart verwijst naar ons hart, waar de liefde zetelt. De witte rozen zijn het teken van liefde. 

Uit de liturgie: Weest daarom één van harte en van hoop (…) een nieuwe aarde in gerechtigheid, waar brood en liefde is genoeg voor allen. Geliefden, nooit heeft iemand God gezien.[1]

—–

[1] Tafelgebed: ‘Wij zullen, Jood en Griek’ 1 Kor. 12, 12-30 (t. H Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: Monique van der Gaag haalde uit haar vazenkast de witte vaasjes, kralen, wol en bedeltjes.

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Wijsheid

thema: Wijsheid als lamp voor de Thora

voorganger/ liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur groen met als betekenis hoop. Rood is de kleur van de liefde en de bloem die daarbij past is de rode roos. Rozenbotteltjes staan ook voor liefde. Drie is het getal dat verwijst naar de Drie-Eenheid of naar God. De lijster uit het slotlied piept om de hoek. De zonnebloem draait zich de hele dag naar de gouden zon toe, waarbij de zon symbool is voor God. Ook de fitting van de ‘lampvaas’ is goudkleurig. Een lamp geeft licht, misschien wel Goddelijk Licht?

Uit de liturgie: De zon gaat op, de zon gaat onder, (…)Wie weet of liefde hem wacht, of haat?[1] Aan de overzijde rozensteden en de zang van de lijster.[2]

—–

[1] Lied: ‘Lied van Prediker’ Pred 1: 4-8; 11: 8-9; 12: 1-6 (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 14: ‘Ander, ouder’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: De schaal met rode binnenkant en gouden rand kostte 75 cent bij de SOEK, de stichting Oegstgeester Kringloop. Het dekseltje met vogeltje komt van de állereerste Weggeeftafel in Oegstgeest naar een idee en initiatief van Hester Scheltens en de ‘vaaslamp’ vond Monique van der Gaag drie dagen geleden op een mini-Weggeeftafel aan de Kennedylaan in Oegstgeest en ze maakte de zilverkleurige fitting goud. De rozenbotteltjes knipte ze enkele weken geleden al van gerooide Oegstgeester rozenstruiken.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Wijsheid

thema: De dwaasheid van God

voorganger/ liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Na Allerzielen is de liturgische kleur weer groen met als betekenis hoop. De klimop is groen en de symbolische betekenis van deze plant is trouw, omdat hij zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. Ook de plukjes conifeer zijn groen en blijven dat het hele jaar, daarom is de betekenis eeuwig leven. Oranje Asclepias tuberosa is een zeer veerkrachtige bloem, die lang fris en mooi blijft. De betekenis komt uit de mythologie: de bloem is vernoemd naar de Griekse god van de geneeskunst Aesculapios, de zoon van Apollo, die doden weer tot leven kon wekken. De donkerrode Amaranthus symboliseert ook onsterfelijkheid. Rode Amaryllis vol in knop, rode roos, oranje rozenbotteltjes, de lichtbruine zaaddoosjes van de Scabiosa en het skelet van de Agapanthus zijn alle bloemen, die liefde symboliseren. Rood is de kleur van de liefde en van de Malus-appeltjes. De appel staat voor kennis en alwetendheid. Goud is de kleur van God. En het getal drie verwijst naar de Drie-Eenheid of naar God. Het gele bolletje of Craspedia staat voor een goede (geestelijke) gezondheid.

Rest nog de vraag of het misschien dwaasheid was om niet één maar drie liturgische schikkingen te maken voor vandaag…?

Uit de liturgie: De boodschap over het kruis is dwaasheid voor wie verloren gaan (…) maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor Joden aanstootgevend en voor de andere volken dwaas.[1] De weg van de Wet biedt wijsheid en inzicht. // Haar woorden vertellen waaruit je kan leven.// Opent de waarheid. Eindigt de leugen.// Beter dan goud. (…) Het doel van de Wet is liefde en waarheid.[2]  Een vlaag van knoppen die op springen staan.[3] Al wat Gij doet is liefde en trouw.[4] Dit ene weten wij (…) er is een woord dat eeuwiglijk zal duren.[5]

——-

[1] 1 Korintiërs 1:18, 23 (NVB 21).

[2] Lied: ‘Psalm 19 (t. H. Schouten, m. A. Oomen).

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 202: ‘Uit staat en stand’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 445: ‘Verlos ons, laat er vrede komen’ Antwoordzang ‘Rorate’ Psalm 25 (t. H. Jongerius, m. Rorate Caeli).

[5] ZZZ-bundel, lied 210: ’Dit ene weten wij’ (t. H. Roland Holst, m. M. Harinck).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De drie rustieke goudkleurige potjes schonk Iris van der Blij. Ook het mooie groene gaas komt van haar. Monique van der Gaag knipte de blozende rozenbotteltjes van gerooide rozenstruiken in Oegstgeest. Het prachtige coniferengroen was snoeiafval en kreeg ze gratis en voor niks van een aardig echtpaar in haar woonplaats. 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Foto en Levensboom: Helma van Overbeeke

Fotobewerking: Monique van der Gaag

thema: Allerheiligen & Allerzielen 2024

voorganger/ liturg: Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Met Allerzielen is de liturgische kleur paars van rouw en lijden. De waxinelichtjes geven licht. In de houder staan drie vaasjes. Ze staan niet naast elkaar: er is ruimte tussen. De ruimte symboliseert het gemis, de lege plek of het ‘gat in het hart’. Of in het koekje… Ook in het klimopblad zit een hartvormig gat. Klimop staat voor trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. Groen is gelukkig de kleur van de hoop. Achterop het klimopblad staan de namen van wie we herdenken. Zes namen, maar zeven vaasjes. Het zevende is voor onze niet-genoemde dierbaren. Lila rozen en roze Cosmea staan voor liefde. Paarse Clematis heeft takken met drie blaadjes en verwijst naar de Drie-Eenheid of naar God. Het getal drie symboliseert God. Een paarse kogeldistel verwijst naar het lijden net zoals hulst. Zowel het lila geverfde eikenblad als de prachtige geknoopte Levensboom van Helma van Overbeeke staan beide voor onsterfelijkheid. De papieren paarse herfstblaadjes hebben de vorm van Esdoornblad, wat staat voor eerlijkheid, klimopblad voor trouw en hortensiablad voor dankbaarheid.

Uit de liturgie: Licht dat ons aanstoot in de morgen (…) licht overdek mij, vuur mij aan.[1] Soms breekt uw licht in mensen door (…) Gedenk de mens.[2] O Heer God (…) rijk aan liefde, rijk aan trouw.[3] Geen geween of geweeklaag.[4] Zend uw licht en uw trouw.[5] De blaren vallen (…) Wij allen vallen. (…) Maar Een is er. Hij vangt dit vallen oneindig teder in zijn handen op.[6]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 220: ‘Lied aan het licht’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] ZZZ-bundel, lied 698: ‘Soms breekt uw licht’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 393: ‘O Heer God, erbarmend genadig’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] Jesaja 65: 19 (NBV21).

[5] Tafelgebed: ‘Zoudt Gij ooit mij beschamen’ (t. H Oosterhuis, m. A. Oomen).

[6] Uit de slottekst: Rainer Maria Rilke.

Creatief en duurzaam hergebruik: De waxinelichtjeshouders komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag en ze verfde ze lila. Alle vaasjes komen via Hester Scheltens van de Weggeeftafel in Oegstgeest.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: God in bits & bytes

thema: Is AI echt genoeg? De kerkgemeenschap in waarheidsvinding door echte ontmoeting. Kerk als vindplaats voor waarheid en waarachtigheid.

voorganger/ liturg: Karin van den Broeke

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Tussen de bloemen glinstert een hand, waar de zon op schijnt. De zon is het symbool van God. De zonnebloem het symbool voor de gelovige, die zich steeds richt tot God, zoals de zonnebloem altijd draait naar de zon. De liturgische kleur is groen met als betekenis hoop. Klimop houdt zich met hechtwortels vast aan het hengsel van de mand als teken van trouw. Coniferengroen komt van een boom, die jaarrond groen blijft, dat wil zeggen: voor altijd. De symboliek is eeuwig leven; dat is een liefdevolle belofte. Oranje en groene Rozenbotteltjes zijn het product van de bloeiende roos en staan voor liefde. Kastanjes staan voor overleven en trouw.

Het lijkt wel een échte bloementuin in die mand!

~~~~~~~

Geïnspireerd door Marcel Barnard, die ChatGPT gebruikte voor zijn openings- en slottekst, gaf ik ook een opdracht. Schrijf een stukje in 3 regels over de symboliek van de zonnebloem, goud als kleur van God:

“De zonnebloem symboliseert trouw en loyaliteit, met zijn gouden kleur die naar de zon is gekeerd. Goud staat niet alleen voor rijkdom, maar ook voor het goddelijke en het verhevene. Samen vormen ze een krachtige metafoor voor het zoeken naar licht en waarheid in het leven.”

Uit de liturgie: Dat ik zie wat is.[1] (…) een stad te zien, een tuin.[2] (…) ‘Ik zal er Zijn’ was Uw naam.[3] Solo Dios basta (God alleen is genoeg).[4] (…) ‘en mijn hand beschermend voor je houden tot Ik voorbij ben. Als Ik mijn hand weghaal, zul je Mij van achteren zien; mijn gezicht mag niemand zien.’[5]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 514: ‘Voor de zevende dag’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] ZZZ-bundel, lied 28: ‘Lied om vrijheid’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 325: ‘Ik zal er zijn’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 395: ‘Nada te turbe’ (t. St. Teresia van Avila, m. J. Berthier, Taizé).

[5] Exodus 33: 22-23 (NBV 21).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het mandje komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag. De rozenbotteltjes knipte ze van gerooide rozenstruiken in haar woonplaats. Het prachtige coniferengroen was eerst groenafval, dat ze gratis mocht ophalen bij een aardig echtpaar in Oegstgeest.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: God in bits & bytes

thema: Is God een game?

voorganger/ liturg: Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur is groen met als betekenis hoop. God is geen dobbelsteen, maar met God gaan, is als zes gooien! De zes komt voor in het scheppingsverhaal: op de zesde dag maakte God de landdieren en de mens, zie de openingstekst: Genesis 1, 26-31. Zes witte rozen als teken van liefde.

Klimop op alle zijden als teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. De zonnebloem symboliseert de één op de zijkant van de dobbelsteen: er is maar één God, die weliswaar uit drie goddelijke personen bestaat. Daar verwijzen de drie Malus-appeltjes naar. De drie is het getal van de Drie-Eenheid van Vader, Zoon en Geest.

De zonnebloem staat symbool voor de gelovige, die zijn ogen steeds op God gericht houdt, zoals de zonnebloem haar bloemhoofd steeds draait naar de zon, waarbij de zon het symbool is voor God.

Uit de liturgie: Naam die trouw blijft.[1] Omdat Gij het zijt, groter dan ons hart.[2] Ik zal er zijn, was uw Naam.[3] Dat ik aarde zou bewonen (…) met een hoofd (niet in de wolken, maar) geheven naar de zon.[4]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 602: ‘Schriftlied – Die chaos schiep tot mensenland’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] ZZZ-bundel, lied 328: ‘Groter dan ons hart’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen). In het hart zetelt de liefde, vandaar de roos als symbolische bloem.

[3] ZZZ-bundel, lied 325: ‘Ik zal er zijn’ (t. H. Oosterhuis, m. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 123: ‘Dat ik aarde zou bewonen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik: De vierkante glazen schaal schonk Japke van Malde.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: God in bits & bytes

thema: ‘Geeft AI hoop? De troost van VR.’

voorganger: David van Veen

liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Knipoogt God naar ons of is het toch een zonnebloem op een ovaal wit bordje, waarbij de zonnebloem wel het symbool van de gelovige is, die zich steeds tot God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon toe draait, waarbij de zon symbool staat voor God. Groen zijn de wimpers van Pistache, dat zowel geven als nemen betekent. Groen is de liturgische kleur van dit moment én de kleur van de hoop.

Uit de liturgie: Tomas antwoordde: “Mijn Heer, mijn God!” Jezus zei tegen hem: “Omdat je Me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.”[1]

——

[1] Johannes 20: 28-29 (NBV).

Creatief en duurzaam hergebruik: De ovale schaaltjes zijn nieuw.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: God in bits & bytes

thema: Technologie als religieuze macht

voorganger: Harry Pals

liturg: Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: Alles wat door mensenhanden is gemaakt, is techniek: ook de spaarlamp, die licht brengt. De groene Protea brengt licht op een andere manier: door de symbolische betekenis om met durf onvermijdelijke veranderingen te scheppen en te omarmen.

In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. Groen is ook het grasje of de Panicum capillare (Draadgierst), die bloeit als een grote open pluim en liefde symboliseert.

In het groene schenkkannetje staat een kleine zonnebloem tussen drie rozen. Drie is het getal van de Drie-Eenheid  van Vader, Zoon en Geest en symboliseert God. Waar schenken wij onze aandacht aan? In het goddelijke ‘weeskopje’ (want zonder schoteltje) zijn zowel een roos als een grasje ‘ingeschonken’, beide het symbool van liefde.

De zonnebloem is het symbool voor de gelovige, die zich steeds tot God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon toe draait, waarbij de zon staat voor God. Goud is de zon, goud is de kleur van God. Zilverkleurig zijn de uiteinden van het kabeltje: ze heten ‘connector’ en maken verbinding tussen het ‘slimme’ apparaat en het stopcontact. We kunnen niet meer zonder. In de Bijbel staat zilver voor ‘verlossing’….

——

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie: Iedere aanbidding begint nu eenmaal met eenzelfde ‘wanhopig verlangen deel te worden van een rite’[1] Ook de grootste ideologieën begonnen met een belofte. Geborgenheid, vrijheid, licht. Wanneer wordt je verlangen tot afgod? (…) Met hoeveel goden hebben we ons misleid?”[2]

Onze God is in de hemel, hij kan maken wat hij wil. Hun idolen zijn van zilver en goud, gemaakt door mensenhanden.(…) vertrouw op de LEVENDE, hij is je hulp, je schild.[3] Sólo dios basta (= God alleen is genoeg.)[4]

Herschep ons hart.[5] Gij, die in den beginne hebt geroepen licht, en de duisternis vluchtte. Goed is dat je niet doet wat slecht is.[6]

De bijbel is geen bron// maar antwoord op geschiedenis.[7]

 —–

[1] Citaat uit de openingstekst van Houellebecq.

[2] Citaat uit de openingstekst van Werner Pieterse ‘Waar ik je zoek’, p. 145.

[3] Psalm 115: 3, 4 en 11, 12 en 15 (vertaling Gerard Swuste); ‘Hij is je hulp, je schild’ wordt driemaal gezegd en de betekenis is ‘waar en zeker’ en ‘van God afkomstig’, drie is de ‘overtreffende trap’.

[4] Oecumenische bundel Zangen van zoeken en zien, lied 395: ‘Nada te turbe’ (t. St. Teresia van Avila, m. J. Berthier; Taizé).

[5]ZZZ-bundel, lied 97: ‘Herschep ons hart’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[6] Lied: ‘Psalm 1, vrij’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[7] Citaat uit de slottekst  van Adriaan Deurloo, Ophef september 2023, p. 33).

Creatief en duurzaam hergebruik: Tine van Iren schonk het groene geglazuurde schenkkannetje en Els Pierrot het fraaie bruine. Het houten onderbord, het kabeltje van een gecrashte mobiele telefoon met de toegevoegde ‘gouden’ versierselen en het goddelijke ‘weeskopje’ zonder schoteltje komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag. De (kapotte) spaarlamp stond al op de nominatie om naar de Milieustraat te mogen, maar speelt eerst nog een rol van betekenis in deze liturgische schikking…. 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: God in bits & bytes

thema: Spreekt God door AI?

voorganger: Marcel Barnard

liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. In een groen potje staan Roze Sedum en groene rozenbottels bij elkaar: vrede en liefde symboliserend.

In een groen vaasje staat een kaars: symbool van het licht.

In een glazen vaasje met groen water staan drie soorten bloemen: een roos, drie stelen Clematis en een takje groene rozenbottels.

Drie is het getal van de Drie-Eenheid en symboliseert God. De Clematis is de bloem van de Drie-Eenheid en verwijst naar God.

De kaars staat voor het licht. Met het aansteken van een kaars met een lucifer verdrijft men de duisternis. Lucifers, letterlijk vertaald ‘lichtbrengers of lichtdragers’ kunnen zowel een zegen zijn als een ramp. Bijvoorbeeld in de handen van spelende kinderen. Of van de spelende mens?

——

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie: 

Met Chat GPT gemaakt: Through algorithms (…) A coded mind, but still, it dares to dream. A dream of peace (…).[1]

Goed is dat je niet doet wat slecht is.[2]

Met ChatGPT gemaakt: God verschijnt als een aanwezigheid in wat nog kan komen. (…) AI-taalmodellen openen nieuwe mogelijkheden, nieuwe wegen van creatie, maar blijven mensenwerk. In deze technologie zien we een glimp van de scheppende kracht die ons roept tot verantwoordelijkheid. God roept ons tot verantwoordelijkheid in hoe we onze technologieën gebruiken.[3]

En het licht schijnt in de duisternis.[4] Gij die in den beginne hebt geroepen licht en de duisternis vluchtte (…). Gij die ons hart verwarmd hebt (…).[5]

——

[1] Uit de slottekst van de viering van 29 september 2024.

[2] Lied: ‘Psalm 1, vrij’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] Uit de openingstekst van de viering van 29 september 2024.

[4] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 590: ‘In den beginne was het woord’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen) Johannes 1:1-5.

[5] ZZZ-bundel, lied 325: ‘Ik zal er zijn’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het groene geglazuurde potje schonk Els Pierrot, de veelkleurige kaars schonk Rineke Schwenke en uit de vazenkast van Monique van der Gaag kwamen zowel het doorzichtige vaasje (met groen water), het groene glazen vaasje als het groene onderbord.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Owe Boersma

Serie: Identiteit & Diversiteit

thema: perspectief

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. Wat zou er omgaan in dat hoofdje? Zou het dromen van nieuwe perspectieven: van bloemen van vrede, van liefde?

Groene Klimop vormt een slinger rondom het dromende kinderhoofdje als teken van trouw. Een grote roze roos met een lichtgeel hart in het midden symboliseert liefde. Rondom de roos staan lichtbruine zaaddoosjes van de Scabiosa, die zowel pure liefde als vrede symboliseren. De gele bolletjes heten Trommelstokjes of Craspedia en staan voor vreugde. En de talrijke witte bloemetjes van de Zuidenwindlelie of Jacinthe del Pater Noster zijn vredesbloemen.

——-

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie: Onze Vader verborgen, uw Naam worde zichtbaar in ons.[1] Toekomst van vrede, wees hier aanwezig.[2] Overal vrede geschapen.[3] Vrede, en een nieuwe wereld.[4] Ooit, in schaduw van rozen (…) zullen wij wandelen (…) dat zal een droom zijn. (…) Zeg niet God, (…) noem Hem Liefde.[5] ‘t Meeste van een mensenleven wordt het minste opgeschreven: hoe zijn trouw zijn aan elkaar. [6] En toen zij uit het water gekomen waren, nam de Geest des Heren Filippus weg en de kamerling zag hem niet meer, want hij ging zijn weg met blijdschap.[7]

——-

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 303: ‘Onze Vader verborgen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[2] ZZZ-bundel, lied 313: ‘Wees hier aanwezig, woord ons gegeven’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[3]ZZZ-bundel, lied 443: ‘Komen ooit voeten gevleugeld’ (t. H. Oosterhuis, m. Stralsünd 1614 – Jesaja 52:7).

[4] ZZZ-bundel, lied 641: ‘Niemand heeft u ooit gezien’ (m. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[5] Lied: ‘Ooit, in schaduw van rozen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[6] Lied: ‘Boek jij bent geleefd’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[7] Handelingen 8:39 in de versie NBG 1951.

Creatief en duurzaam hergebruik: Het dromende kinderhoofdje komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Owe Boersma

Serie: Identiteit & Diversiteit

thema: perspectief

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. Eén groene ballon hangt boven de mand als een luchtballon en kijkt vanuit een vogelperspectief omlaag naar de vrede. De andere ballon hangt als een zandzak aan de mand en kijkt omhoog vanuit kikvorsperspectief. Is vrede niet meer dan een luchtballonnetje oplaten? Is vrede een illusie, een vierkante cirkel[2], zoals het thema is van de Ekklesia-middag in de Hooglandse Kerk na afloop van deze viering, die in de Vredesweek valt? De vierkante mand en de ronde spiegel verwijzen naar deze luchtballon, die wordt doorgeprikt… of misschien toch niet?

De spiegel is om in te kijken, omdat vrede bij onszelf begint: met compassie voor elkaar! Laten we uit onze bubbel komen en benieuwd zijn naar de levenswereld van de ander, laten we gaan ‘Bubbel Huppen’: zoals het doel is van het kunstproject van de Kunstcommissie Ekklesia Leiden. Vanmiddag kan het nog op Rapenburg 100 en Haagweg 4-D16.

De witte tulp symboliseert vrede, respect en zuiverheid en is daarom een perfect doopcadeau. De tulp zit nog verstopt in de bol, maar het witte puntje steekt al boven de aarde uit. Als een nieuw begin. In drie hoeken van de mand staat een vaasje met Zuidenwindlelie of Jacinthe del Pater Noster. Deze bloem staat voor vrede en Onze Vader. Drie is het symbolische getal dat verwijst naar de Drie-Eenheid van God de Vader (Onze Vader), de Zoon van God en de Geest

——-

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

[2] Woorden uit het lied ‘Laat mij maar zingen’ naar psalm 46 (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Uit de liturgie: (…) en de kamerling zeide: Zie, daar is water; wat is ertegen, dat ik gedoopt word? [En hij (Filippus) zeide: Indien gij van ganser harte gelooft, is het geoorloofd. En hij (de kamerling[1]) antwoordde en zeide: Ik geloof, dat Jezus Christus de Zoon van God is.][2] Onze Vader verborgen, uw Naam worde zichtbaar in ons.[3] Toekomst van vrede, wees hier aanwezig.[4] Daalt over smeulende aarde, de dauw van de vrede (…) Overal vrede geschapen.[5] Vrede, en een nieuwe wereld.[6] “Als onze compassie te klein, ons hart te hard is (…) Als deze verandering niet op tijd komt, dan is alle inspanning voor vrede en ontspanning voor niets!”[7]

——-

[1] Een kamerling  is een  hoveling of hofdienaar. De bekendste kamerling uit de Bijbel is de Ethiopische eunuch, die tot geloof in de Heer Jezus kwam en door de evangelist Filippus werd gedoopt (Hand. 8:27-29), bron: https://www.christipedia.nl/wiki/Kamerling

[2] Handelingen 8:36-38.in de versie NBG 1951.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 303: ‘Onze Vader verborgen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, lied 313: ‘Wees hier aanwezig, woord ons gegeven’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[5]ZZZ-bundel, lied 443: ‘Komen ooit voeten gevleugeld’ (t. H. Oosterhuis, m. Stralsünd 1614 – Jesaja 52:7).

[6] ZZZ-bundel, lied 641: ‘Niemand heeft u ooit gezien’ (m. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[7] Rede van Helmut Golltwitzer bij de oprichting van “Brot für die Welt”, de Duitse Protestantse Organisatie voor Ontwikkelingshulp, 12 december 1959.

Creatief en duurzaam hergebruik: Van Desirée van Keulen kwam het vierkante mandje. Uit de vazenkast van Monique van der Gaag kwamen: de grijze vuilniszak, een handje (onzichtbare) hydro-korrels, wat potaarde, de ronde spiegel, de groene vredestekens, de witte tulpenbollen, de twee groene ballonnen en de drie glazen buisjes voor de Zuidenwindlelies.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Rob van Waarde

Serie: Identiteit & Diversiteit

thema: polarisatie

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. Deze sperziebonen lijken te dansen op het bord. Er is niet één sperzieboon gelijk. Ze zijn allemaal anders en hebben zelfs verschillende namen zoals kousenband als ze op een uitgerekte sperzieboon lijken. Of prinsessenboon, slaboon, herenboon, breekboon. Of haricot vert alias Franse boontjes als ze lang en dun zijn… Ze dragen trots rode rozen als bloemhoofd als teken van liefde. Of een zonnebloem, die het symbool is van de gelovige, die zich tot God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait, waarbij de zon symbool staat voor God. De sperziebonen hebben alleen een touwtje om hun middel gebonden, zodat ze bij elkaar blijven. Ze zijn gewoon eetbaar, want zolang er honger in de wereld bestaat, worden ze niet tot bloemschikking verwerkt.

——-

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie: Ik zag ze zitten aan één tafel: joden, Grieken, door elkaar, of dat kon. Toen zag ik dat het kon. (…) de God (…) is licht.[1] Die ongezien mij trekt tot U.[2] Leg uw woord op ons hart.[3] Zie, ik kom haastig zegt Hij.[4]Zie de mensen die je passeert. (…) En de kleur en de jeugd en de ouderdom en hun verschillende lengten en breedten. (…) Merk de schoonheid van de verscheidenheid op. (…)[5] (…) Petrus: “Maar God heeft me duidelijk gemaakt dat ik geen enkel mens als verwerpelijk of onrein mag beschouwen.”[6] Ruimte maken voor de ander is het moment waarop iets gebeurt dat de naam ‘heilig’ verdient.[7]

 ———–

[1] Lied: ‘Lied van Paulus’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 259: ‘Lied van weg en omweg’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] ZZZ-bundel, lied 303: ‘Onze Vader verborgen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, lied 466: ‘Van grond en vuur’, (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[5] Introïtustekst: Vertaling van Richard Carter, The city is my monastery, p. 39.

[6] Handelingen 10: 28 NBV.

[7] Fragment uit de slottekst: Vrij naar Renée van Riessen, Van zichzelf bevrijd, p. 166.

Creatief en duurzaam hergebruik: Het onderbord en de plastic buisjes komen van de Weggeeftafel van Hester Scheltens. Het bindtouw komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag. 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger: Reinhold Philipp

liturg: Rinske Boersma

Serie: Identiteit & Diversiteit

thema: Regenboogviering

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop, maar vandaag zijn alle kleuren van de regenboogvlag ‘liturgisch’.

Rood is de kleur van liefde en passie, de rode lang-gesteelde dahliabloemige Zinnia is het symbool van vriendschap.

Daarnaast in roodpaars de Helleborus als vredesbloem. Samen met de rode Zinnia lijkt de Helleborus een vis, een Ichthus te vormen in deze schikking. Ichthus is Grieks voor vis en is samengesteld uit de beginletters van de Griekse woorden voor Jezus, Christus, Gods Zoon en Redder. Dieppaarse Limonium staat voor liefde en eeuwigdurende vriendschap. Lila Duifkruid heeft een gladde steel en betekent in bloementaal vrede en liefde. Had deze bloem een harige steel, dan was het Beemdkruid of Knautia.

Roze Cosmea en felroze Sedum staan ook voor vrede. De rode Zonnehoed (met zachtroze bloemblaadjes) symboliseert genezing. Groen is het grasje of de Panicum capillare (Draadgierst), die bloeit als een grote open pluim en staat voor liefde. De lichtgroene zaaddoos van de Scharnierbloem staat voor moed.

De gele zonnebloem is het symbool van de gelovige, die zich tot God richt, zoals de zonnebloem, die zich naar de zon draait, vandaar de naam ‘Zonne-bloem’, waarbij de zon staat voor God. De felgele Slipbladige rudbeckia of ‘Groene Zonnehoed’ is familie van de Zonnebloem. Het gele Groot afrikaantje of Tagetes erecta noemt men in India ‘Kruid van de Zon’.

Oranje Cosmea heeft meerdere symbolische betekenissen zoals vrede en vreugde. In de Victoriaanse tijd stond deze bloem voor vreugde in de liefde en het leven.

——-

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie:

Een regenboog, (…) waarin zich het Licht veelkleurig ontvouwt. Dat geeft aan ons allen een eigen gezicht en vloeit in ons samen tot Gods ene Licht.[1] Waar vriendschap is en liefde, daar is God.[2] Ubi caritas et amor.[3] Liefde, (…) alles overwinnend wapen, laatste woord dat vrede maakt.[4] Heer, onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig.[5] Lukas 7:1-10 (samenvatting): Een Romeinse centurio vraagt Jezus om genezing van zijn ‘jongen’.

—–

[1] Een strofe uit het gedicht van Sytze de Vries als openingstekst bij de Regenboogviering van vandaag.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 148: ‘Waar vriendschap is’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] ZZZ-bundel, lied 576: ‘Ubi caritas’ (Waar barmhartigheid en liefde zijn, is God) (t. Taizé, m. J. Berthier).

[4] ZZZ-bundel, lied 149: ‘Liefde, eenmaal uitgesproken’ (t. S. de Vries, m. J. Stainer).

[5] ZZZ-bundel, lied 193: ‘Lied van Gods aanwezigheid’ (t. H. Oosterhuis, m. Slaat op de trommele).

Creatief en duurzaam hergebruik: De kleine flesvaasjes in een cirkel met houder schonk Hester Scheltens, eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest. De regenboogtape en het ecologisch gekleurde water komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag. De grote zilverkleurige design-fruitschaal met gestileerde bloemen is eigen bezit.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger: Bert Jan Lietaert Peerbolte

liturg: Owe Boersma

thema: Paulus

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: In de tijd tussen de grote feestdagen is de liturgische kleur[1] groen van hoop. Een grasgroen wolkoord ligt op de rand van de schaal. Wol is het symbool voor verzoening. De paarserode bloemen van de Helleborus dragen de symboliek van vrede, net als de vier kleuren Sedum of Hemelsleutel. De rode bloemen horen bij de Sedum telephium ‘Atropurpureum’, de witte bij de Sedum telephium ‘Stardust’, de zachtroze bij de Sedum spectabile ‘Brillant’ en de helderroze bij de Sedum telephium ‘Herbstfreude’.

Roze rozen zijn het symbool van liefde. Astrantia staat voor kracht en moed (om te doen wat moet gedaan).

Sedum, Helleborus en Roos bevinden zich achter tralies. Maar het kooitje staat al open en dat zegt genoeg. De bevrijding komt eraan…!

—–

[1] Alleen met Allerzielen op 2 november verandert de liturgische kleur naar paars van lijden en verdriet. Daarna is de liturgische kleur weer groen tot de Advent begint.

Uit de liturgie: “Het denken wordt op de proef gesteld (…) en van die beproeving bevrijd.”[1] We leefden in gevangenschap tot het geloof geopenbaard zou worden.[2] Niemand heeft U ooit gezien. (…) Liefde is Uw naam. Liefde, zegt Gij, is te doen. (…) Licht ons op, dat wij U zien. (…) Dat wij doen wat moet gedaan. (…) Vrede en een nieuwe wereld. En de dood zal niet meer zijn.[3] Overal vrede geschapen.[4]

——

[1] Citaat van de Franse filosoof en atheïst Alain Badiou uit: Paulus, Saint Paul. La fondation de l’universalisme (1997).

[2] Galaten 3: 23.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 641: ‘Niemand heeft U ooit gezien’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 443: ‘Komen ooit voeten gevleugeld’ (t. H. Oosterhuis, m. Stralsünd1614) Jesaja 52:7.

Creatief en duurzaam hergebruik: Zowel de zilverkleurige schaal als het groene wolkoord komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag. Het kommetje met de vredesduif was te koop bij de SOEK, de Stichting Oegstgeester Kringloop. 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Henk Schouten

thema: “Lang leve de verdeeldheid”

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Rondom een zonnebloem staan drie rozen: één roze, één dieprode en één in zalmkleur. De roos is het teken van liefde. Drie verschillende kleuren van dezelfde soort. Eenheid in verscheidenheid? Dan de symboliek van de Zonnebloem! Die staat symbool voor de gelovige, die zich steeds tot God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait, waarbij de zon symbool staat voor God. Ook de rozen houden van de zon. Boven hun bloemenhoofden is een ragfijne zilveren draad zichtbaar die de zwarte stokjes met elkaar verbindt. Dianthus of Duizendschoon staat tussen de rozen in en is een Bloem van God. Paarse Freesia staat naast de roze roos en is het teken van onvoorwaardelijke liefde. En Sedum is het teken van vrede…

Uit de liturgie: Sommigen van jullie zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Paulus.’ Anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Apollos.’ Weer anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Petrus.’ En dan zijn er ook nog mensen die zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Christus.’ Heeft iedere groep soms zijn eigen redder? Nee, er is maar één redder: Christus![1]

Een spoor van licht dat als een handschrift staat tegen de zwartste hemel aangeschreven.[2]

Wie naar de liefde leeft, zal in Hem wonen.[3]

——

[1] I Korinthiërs 1:12-13 fragment uit: De Bijbel in gewone taal.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 98: ‘Hij die gesproken heeft’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 119: ‘Wij zullen, een van ziel’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen), 1 Korinthiërs 12-12-30.

Creatief en duurzaam hergebruik: De vier zilverkleurige vaasjes komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Owe Boersma

thema: Lucas en Jesaja. De verbinding. Verhouding profeten en evangelie. De lens van Afrika.

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. In het hart van de zonnebloem prijkt een groene schoen. Schoenen hebben we nodig om letterlijk én figuurlijk stappen te zetten en/of een doel te bereiken. In de Bijbelse symboliek staan ze voor bescherming. Ook de Vuurpijl symboliseert bescherming.

Solidago of Guldenroede staat voor levensmoed. De paarse Campanula of Klokjesbloem symboliseert standvastigheid. De Herfstanemoon symboliseert de dood van geliefden. De grijsblauwe kogeldistel lijden. Drie rode rozen staan voor liefde. Oranje rozen ook.

De Zonnebloem is het symbool van de gelovige mens, die zich steeds tot God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait, waarbij de zon symbool staat voor God. En Sedum is vrede.

Uit de liturgie: Komt een man die loopt te dromen, gloeiend vuur heeft hem geraakt, zingt: het is nog niet te laat voor de vrede die zal komen.[1] Hij gaat met ons.[2] Op mijn levenslange reizen.[3] Onze Vader die in de hemel zijt, laat komen, laat komen Uw rijk.[4] Oh God, (…) maak ons mensen naar uw hart.[5] Wat in stilte bloeit in de luwte van tuinen, onder de hete zon (…) Zonkracht, is Hij licht in mensen.[6]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 675: ‘Lied van Jesaja’ (t. M. Steehouder, m. A. van der Heide).

[2] ZZZ-bundel, lied 98: ‘Hij die gesproken heeft’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 47: ‘Op mijn levenslange reizen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[4] Uit het Indisch ‘Onze Vader’, dat ook op de Indië-herdenking op 15 augustus klinkt. De Urselinen van de kloosterschool in Batavia leerden kinderen de tekst. In de oorlog zongen gevangenen, die na hun verhoor door de wrede Kempetai (Japanse militaire politie en geheime dienst) weer mochten terugkeren naar hun kamp dit gebed vol troost en hoop. (Bron: Stichting Nationale Herdenking 15 augustus 1945).

[5] ZZZ-bundel, lied 599: ‘Als regen die de aarde drenkt’ (t. H. Jongerius, m. T. Tallis).

[6] ZZZ-bundel, tafelgebed lied 653: ‘De tafel der armen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: De groene speelgoedschoen komt van de Stichting Oegstgeester Kringloop en de zilverkleurige schaal uit de vazenkast van Monique van der Gaag. 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Maria Draaijers

serie: emoties, thema: boosheid

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Groen is het grasje of de Panicum capillare (Draadgierst), die bloeit als een grote open pluim en als symbolische betekenis liefde heeft. Ook de rode bessen van de Viburnum staan voor liefde.

Het aantal van drie rode knopspelden, waarmee het rode lint is vastgespeld, verwijzen naar het symbolische getal drie (= Goddelijke Drie-Eenheid). Rood is de kleur van de woede, maar ook van de liefde! Rode rozen staan symbool voor liefde. Er is geen bloem, die woede symboliseert. Als remedie tegen de woede geldt hulst. Of misschien het oude kinderrijmpje: Bent u boos? Pluk een roos!

Uit de liturgie: De mensen waren boos, moe, opstandig en verdrietig en dit mengsel vormde een vruchtbare humus voor even irrationele als verregaande, impulsieve besluiten.[1]

Gij die weet wat in mensen omgaat aan hoop en twijfel, domheid, drift, plezier, onzekerheid.  (…) Gij toetst ons hart en Gij zijt groter dan ons hart.[2] Liefde tegen liefdespijn, vriendschap tegen duizend vrezen.[3] Hoop als vonken aangestoken.[4]

——

[1] Ilja Leonard Pfeijffer, ‘Alkibiades’, pagina 72.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 627: ‘Gij die weet’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 600: ‘Boek jij bent geleefd’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 224a: ‘Aan onszelf teruggegeven’ (m. M. de Bruijne, m. A. van der Heide).

Creatief en duurzaam hergebruik: De hoge vierkante glazen bak én de hulst in dank ontvangen van Annemieke Damstra. Het rode lint en de drie rode spelden komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

gastvoorganger, kerklid én bedenker van deze serie: Desirée van Keulen

liturg: Japke van Malde

m.m.v. Wim Kuin (lezingen), Helga Kruse (zang) en Olha Bachalo (gesproken Onze Vader)

serie: emoties, thema: verdriet

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop en groei. En dat hebben deze Grote en Kleine Zonnebloem hard nodig: de wetenschap dat wanneer je je bloemhoofd maar naar de zon draait, de schaduw achter je valt. De zon is het symbool van God. En de Zonnebloem is de bloem van de gelovige, die zich steeds op God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait.

Het water in het hoge vaasje is blauw: misschien wel door de blues, opgelopen door gewapende wereldwijde conflicten vroeger en nu, hier en daar? Het water in het lage vaasje is geel, de kleur die blij maakt. De glimlach van een Kleine KindBloem, die je doet beseffen dat je leeft? Die KindBloem, die nog een heel vaasleven voor zich heeft? (Vrij naar Willy Alberti.) Kleine Bloem, die Grote Bloem probeert op te fleuren, soms levenslang.

De schaal was geen veilige basis. Een object viel stuk op de schaal. Zo ontstonden er scherpe randen, die blauw en geel kleurden als permanente pijnlijke bloeduitstortingen en als verwijzing naar het hemelse blauw van de lucht en het goudgeel van de Zonnebloemen. Of naar de vlag van Oekraïne. Het hart van deze Zonnebloemen is blauw en verwijst naar de aanwezigheid van het goddelijke, naar oneindigheid, naar melancholie en naar onschuld.

Uit de liturgie:

Minka Kaszo: “Wij dragen de tranen die nooit zijn vergoten/ door de sterke ouders die de onze waren/ zij leerden ons zwijgen/ verdriet weg te stoppen/ wij moesten steeds flink zijn/ zoals zij immers ook.”[1]

Neem mij aan zoals ik ben, wek in mij wie ik zal zijn.[2]

Wees hier aanwezig (…) God in ons midden.[3]

Om de tranen roepen wij: ‘Jij zou er zijn.’ In wie opstaan, in wie troosten, weten wij: ‘Jij zult er zijn.’[4]

——-

[1] Openingstekst.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 564: ‘Neem mij aan zoals ik ben’ (t. en m. J. L. Bell/ Nederlandse tekst: Onbekend).

[3] ZZZ-bundel, lied 313: ‘Wees hier aanwezig, woord ons gegeven’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, lied 338: ‘Om de mensen, godverlaten’ (t. M. Spoelstra, m. J. Stainer).

Creatief en duurzaam hergebruik[1]: Op de glazen schaal viel een vaasje uit de vazenkast van Monique van der Gaag en zo ontstond de prachtige, scherpe schervenrand. Het vierkante en driehoekige vaasje komen uit diezelfde kast. De hoge vaas komt van Hester Scheltens Weggeeftafel in Oegstgeest.

——

[1] Desirée van Keulen inspireerde Monique van der Gaag tot het gebruik van deze term.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Rinkske Boersma

serie: emoties, thema: blijdschap

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Geel en oranje zijn geen liturgische kleuren. Geel is de kleur van geluk en oranje een mengsel van geel en rood. Deze combinatie stemt vrolijk.

De gele zonnebloem richt het bloemhoofd naar waar de zon opkomt en volgt de zon van zonsopgang tot zonsondergang. De zonnebloem is het symbool van de gelovige, die zich op God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait, waarbij de zon symbool staat voor God.

Ons hart is de plaats waar liefde zetelt. De roos is een liefdesbloem. Lichtgele rozen met een rozerood randje staan derhalve voor liefde.In een ronde schaal als symbool van oneindigheid is de bodem bedekt met groen klimopblad als teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. De ronde kaars geeft licht…

Uit de liturgie:

God zal met je meegaan als… hoop in je hart.[1]

‘Ik zal er zijn’, zonsopgang, nieuw verbond (…) trouw van trouw.[2]

Aardekracht, zonkracht is Hij licht in mensen.[3]

——

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 19: ‘Zegenbede’ (t. Sytze de Vries, m. J. de Jong).

[2] ZZZ-bundel, lied 196: ‘Wat vrolijk over u geschreven staat’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] ZZZ-bundel, lied 653: ‘De tafel der armen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen) Ps. 104:30.

Creatief en duurzaam hergebruik: Bij de SOEK, de Stichting Oegstgeester Kringloop kocht Monique van der Gaag de ronde kaars en plakte op het kaarsoppervlak een toepasselijke afbeelding van een gele roos met roze randjes. De ronde glazen schaal komt uit haar eigen vazenkast. En de klimop uit haar eigen ecologische tuin.

Koekje-bij-de-Koffie: Monique van der Gaag bedacht deze Blije Koekjes… 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Ellen Kruyt

serie: emoties, thema: angst

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Daarom is de soepkop groen. Hoopvol is namelijk de verzoening tussen Jakob en Esau (Genesis 33:4), nadat Jakob hem voor een kom linzensoep (Gen. 25: 34) bedroog en zo het eerstgeboorterecht van zijn tweelingbroer verkrijgt. Jakob haalt nog meer streken uit. Esau is zo boos, dat hij Jakob wil doden. En dat veroorzaakt veel angst bij Jakob.Roze rozen van tedere liefde staan tussen plukjes coniferengroen als symbool voor eeuwig leven als tegenhanger van de dood. De blauwpaarse distel heeft weliswaar een zacht hart, maar stekels rondom en de betekenis is daarom pijn en lijden. De lichtroze pluimpjes van de pepermunt staan voor reinheid en helpen mensen, die een ethisch hoogstaand leven willen leiden. De kleine roze bloemetjes van de Marjoraan staan voor liefde en bescherming.

Uit de liturgie: Uit het Kyrie-gebed: ‘Keer U om naar ons toe. Keer ons toe naar elkaar’.[1]

Citaat uit het nummer van Guus Meeuwis: ‘Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug!’

De Liefde laat geen ruimte voor angst.[2]

Toen de boden bij Jakop terugkwamen, meldden ze hem: ‘We zijn bij uw broer Esau geweest, en hij komt u tegemoet, met vierhonderd man’. Jakop schrok hevig, het angstzweet brak hem uit.[3]

——-

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 112: ‘Keer U om’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Johannes 1 4:18: ‘Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.’

[3] Genesis 32: 7-8.

Creatief en duurzaam hergebruik: De houten lepel komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag en de groene soepkom vond ze recent op de onvolprezen Oegstgeester Weggeeftafel, een initiatief van Hester Scheltens.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Het hart is bekleed met grote lichtgroene bladeren van de Schoenlappersplant, waarvan de symboliek luidt, dat God er altijd is om je te dragen en te beschermen. Drie donkergroene Klimopbladeren staan voor Zijn trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt én niet loslaat. Drie is het getal dat naar de Goddelijke Drie-Eenheid verwijst. Het blad zit vastgeprikt met spelden, verwijzend naar de figuurlijke betekenis van ‘speldenprikken’: handelingen of opmerkingen, die pijn doen. De zwarte kruiskopschroeven verwijzen naar het lijden of het kruis dat iedereen draagt. Maar het meest in het oog springend zijn de drie oranje Vuurpijlen of Kniphofia, die weliswaar het groene hart doorboren, maar staan voor bescherming.

Uit de liturgie: [Jonatan tegen David]: “Ik zal drie pijlen op de rots afschieten, alsof ik op een doel mik en die door mijn wapendrager laten ophalen. Als ik tegen hem roep: ‘Nee, dichterbij!’ neem hem dan mee en kom naar me toe, want zowaar de HEER leeft, dan kun je gerust zijn en is er niets aan de hand. Maar als ik roep: ‘Nee, verderop!’ dan moet je vertrekken, want dan is het de HEER die je zelf wegstuurt.”[1] Over wie ik niet kan spreken, zing ik: ‘Ooit mijn hart te breken, ooit mijn hart voor jou te breken.’[2]

——-

[1] I Samuël 20, 20-21.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 47: ‘Op mijn levenslange reizen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik: De schaal met houtmotief komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag, al het groene blad uit haar ecologische tuin, de spelden en de kruiskopschroeven uit haar voorraadkast. Het slanke glazen vaasje ontving ze in grote dankbaarheid via de eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest: Hester Scheltens, die al enkele jaren mooie vaasjes voor haar redt… 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Rien Wattel

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Lichtgroene verse korenaren symboliseren het brood. Goud is de kleur van de zon, die op de bloemen schijnt en de zon is het symbool van God. Op het gouden hart als symbool van liefde staan zeven goudkleurige vaasjes. Zeven is het getal van compleetheid: het is af, het wordt niet beter dan dit. Roze en rood zijn de kleuren van liefde. Roze geurende Freesia is het teken van onvoorwaardelijke liefde. Alle bloemen lijken één kant op te wijzen. Dat komt door de wind, die naar rechts waait, de goede kant op. De wind symboliseert de Geest, die zichtbaar wordt in de beweging, die de bloemen en de groene draden maken. Kogeldistel staat voor een lang leven. Zonnehoed voor kracht. De roze Cosmea is het symbool voor rust en harmonie. De rode kammen van de Crocosmia staan voor warmte, passie en vitaliteit: hernieuwde levenskracht misschien, ingeblazen door de Geest?

Uit de liturgie:

De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: ‘Vrede zij u[1]. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.’

Na deze woorden blies Hij over hen en zei: ‘Ontvangt de heilige Geest (…)’.[2] Geef ons brood van genade, morgen vandaag nog.[3] Wij geloven in de liefde, die verdeeldheid overwint.[4]

——-

[1] Dit is een uiting van onvoorwaardelijke liefde. De bloem die daarbij hoort, is de Freesia.

[2] Johannes 20, 20-22.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 297: ‘Onze Vader in de hemel’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 229: ‘Lichtcredo’ (t. J. Roelofs-van der Linden, m. J. Goss).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het canvas hart komt uit de schatkamer van Monique van der Gaag: ze spoot het goud. Net zoals de zeven glazen vaasjes. De meeste kreeg ze via Hester Scheltens, eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest.