Liturgische schikkingen 1e halfjaar 24

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Jongerenviering met biblioloog

thema: Keti Koti

voorganger/ liturg: Christiane van den Berg-Seiffert

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: 

De liturgische kleur in de zomer is groen, van hoop. Twee handen steken uit de bloemenzee omhoog en houden een verbroken keten van gekleurde paperclips vast, als symbool voor Keti Koti, dat gebroken ketenen betekent. Daarnaast geldt de paperclip als een symbool van verzet in tijden van onderdrukking. De keten loopt over de Kerrieplant, die staat voor eeuwige liefde en toewijding. Daarnaast een lichtgele Anjer met roze randjes. Een Anjer is een Dianthus oftewel in vertaling een Bloem van God. Gewoon (wit) Duizendblad staat symbool voor dapper, moedig en ‘ik houd van je, ondanks alles.’ De gele Roos is het teken van liefde. De (rode) Klaproos symboliseert de gevallenen. Paarse Grote Kattenstaarten zijn een metafoor voor de vergankelijkheid van het leven. Lichtpaarse Lavendel staat voor gratie, donkerpaarse voor vrede en sereniteit. De vruchten van de uitgebloeide Wilde Akelei staan voor ongenadigheid, wat de slavernij was.

Uit de liturgie:

De brief aan Filemon. Van Paulus (…) aan onze geliefde medewerker Filemon[1] (…) Ik dank mijn God altijd wanneer ik u in mijn gebeden noem[2], want ik hoor vaak over de liefde en de trouw die u de Heer Jezus en alle heiligen toedraagt.[3] (…) Ik zou u om een gunst willen vragen voor Onesimus[4] (…) ik stuur hem naar u terug.[5] Misschien hebt u hem korte tijd moeten missen om hem voor altijd terug te krijgen[6], niet meer als een slaaf maar (…) als een geliefde broeder.[7]

——

[1] Filemon 1 met toelichting hierop door dr. M.D. Winedt via de site https://www.debijbel.nl/wereld-van-de-bijbel/met-andere-woorden/jaargang-42/wie-is-mijn-onesimus, namelijk: “Paulus heeft (…) een verhulde protestbrief geschreven, een verzoek om een weggevluchte slaaf weer te accepteren.” Niet als een slaaf, maar als een broer!

[2] Filemon 4

[3] Filemon 5.

[4] Filemon 10.

[5] Filemon 12.

[6] Filemon 15.

[7] Filemon 16.

Creatief en duurzaam hergebruik: 

De twee houten armen zijn afkomstig van een geschonken Jezus aan het kruisbeeldje, waarvan ze afgebroken waren. De helft van het boeket bestaat uit duurzaam en biologisch gekweekte ‘gratis’ bloemen uit de Kruidenpluktuin in Oegstgeest tegenover de openbare bibliotheek.

Het boeket is korenschoof gebonden en kan daarom ook zónder vaas blijven staan. Maar (pluk)bloemen drinken graag water. Daarom zocht Monique van der Gaag er toch een vaas uit haar eigen vazenkast bij.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Favoriete liederen

thema: Boek jij bent geleefd

Voorganger/ liturg: Owe Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: 

De liturgische kleur in de zomer is groen, van hoop. Een klimoprank slingert zich om het opengeslagen boek heen in een liefdevolle omarming en houdt zo de bladzijden bij elkaar als teken van trouw. Twee bladwijzers geven de vindplaats van hetzelfde lied aan. Alle bladzijden hebben goud op snee. Goud is de kleur van God. Een laagje bladgoud bedekt zelfs enkele pagina’s, waardoor de tekst niet meer leesbaar is.

Paarse Grote Kattenstaarten zijn een metafoor voor de vergankelijkheid van het leven. De Kogeldistel staat symbool voor lijden. Groen is de Kardoen, die op een distel lijkt. Soms stapelt al het lijden zich op, daarvan getuigt het ‘torentje’ van drie disteltjes.

Het antwoord tegen al dat lijden is de dieproze pioen als teken van liefde, de roze Inca-lelie als bloem van de vriendschap, de Craspedia en Hypericum beide als symbool voor een goede (mentale) gezondheid. De Geest overleeft en inspireert via de zaaddoosjes van het Duifkruid op de rand van de schaal. Paars gekleurde korenhalmen verwijzen naar het brood des levens.

Uit de liturgie:

Boek jij bent geleefd, (…) dat alleen de geest doet leven. (…) Brood des levens. (…) Niemand weet hoe jij moet leven, nergens staat het opgeschreven.

Liefde tegen liefdespijn, vriendschap tegen duizend vrezen. (…) Vrouw, waar is je broer? Mens, waar is je zusje?

’t Meeste van een mensenleven wordt het minste opgeschreven: hoe zij trouw zijn aan elkaar, lijden, sterven, liefde leren, zouden wij dat ook proberen, werd het waar.[1]

——

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 600 (afgekort als ZZZ 600): ‘Boek jij bent geleefd’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen), ook te vinden in de Schola-map onder nummer 141. De Schola is het koor van de Ekklesia Leiden. 

Creatief en duurzaam hergebruik: 

Het boek is géén heilig boek, maar een roman over liefdesperikelen en vriendschap en komt uit een Mini-Bieb in Oegstgeest. Monique van der Gaag verfde de kaft en bladzijden goud. De schaal met bloemmotief komt uit de vazenkast van Monique. Ze spoot hem groen.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Favoriete liederen

thema: Ander, ouder

Voorganger/ liturg: David van Veen

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: 

In de zomer is de liturgische kleur groen: van hoop en groei. Via de bloemen en via het getal van drie[1] schikkingen wordt het Goddelijke zichtbaar in de BloemenWolk of aan de voet van de BloemenKolom en geeft ons richtlijnen hoe te leven, bijvoorbeeld met loyaliteit, liefde en toewijding, zoals de vuurrode Brandende Liefde predikt. Geel Duizendblad staat voor eeuwigdurende liefde. De Kogeldistel verbeeldt lankmoedigheid, d.w.z. goed doen zonder er zelf beter van te worden. De zachtroze en felroze pluimen van de Spirea symboliseren o.a. overwinning op ontberingen. De tere roze bloemetjes van de Bolderik zijn familie van de anjer (of Dianthus of Goddelijke bloemen) evenals de Jezustranen of Prikneuzen in felroze en wit. De felroze Cosmea symboliseert de harmonie tussen mens en natuur.

—–

[1] Drie verwijst naar de Goddelijke Drie-Eenheid, dus naar God via God de Vader, God de Zoon (Jezus) en de Heilige Geest.

Uit de liturgie:

De HEER ging voor hen uit om hun de weg te wijzen, overdag in een wolkkolom, ’s nachts in een lichtende vuurzuil. Zo konden ze dag en nacht verder trekken.[1]

O Heer God, erbarmend, genadig, lankmoedig, rijk aan liefde, rijk aan trouw. [2]

Ander, ouder[3], iemand in ons verborgen: plotseling oplaaiend vuur van visioenen.[4]

——–

[1] Exodus 13: 21 (NBV 21).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, liednummer 393: ‘O Heer God’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] De redactie van Twee of drie bijeen geeft op 8 februari 2023 uitleg over:  Wie is die ‘ander’? Ik zou geneigd zijn daar ‘God’ in te vullen’, zie https://www.tweeofdriebijeen.nl/anderouder/

[4] ZZZ-bundel, lied 14: ‘Ander, ouder’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: Drie vierkante glazen bakjes zijn door onbekende mensen achtergelaten op de Oegstgeester Weggeeftafel van Hester Scheltens en kwamen zo in de vazenkast van Monique van der Gaag terecht.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Favoriete liederen

thema: Zoals op de bergen

Voorganger/ liturg: Rob van Waarde 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: 

Zoals op de Eiken het zonlicht valt en op de bloemen, zo staat de zon symbool voor God, is groen nu de liturgische kleur en is hoop de symbolische betekenis. De Eik geeft bescherming. Drie is het symbolische getal van de Goddelijke Drie-eenheid, daarom drie Bloemen van God of  Anjers of Dianthus tussen het groene eikenblad. Het Zeeuws Knoopje tot slot draagt de prachtige naam Astrantia ‘Star of Love’.

Uit de liturgie:

Zoals op de bergen de stormwind valt op de eiken,

Zoals over mensen komt de hartstocht der liefde,

Zo valt op ons en doorvaart ons hoop en verlangen hier,

Als Gij uw woorden over ons uitroept.[1]

Ik zal er zijn.[2]

——

[1] Lied: ‘Zoals op de bergen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied nummer 325: ‘Ik zal er zijn’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De zilverkleurige schaal komt uit de Oegstgeester Kringloop SOEK en het eikenblad uit de vrije natuur.

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Favoriete liederen

thema: Niet als een storm

Voorganger: Rens Tienstra

Liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

De liturgische kleur is groen in deze tijd het jaar. De zon, die symbool staat voor God, laat haar gouden stralen vallen op enkele groene twijgjes, die wel van goud lijken. De rozen als teken van liefde, kleuren in het warme zonlicht oranje. De bessen van de Hypericum gaan er zelfs van blozen! Hypericum is een zonminnende bloem, die verlangt naar een plek in de zon. Ook de gele Germini’s met hun oranje hart en de Kleine Pimpernel met haar pluizige donkerrode pluimpjes op lange stelen houden beide veel van de zon.

Uit de liturgie:

Maar als een glimp van de zon

een groene twijg in de winter.[1]

Gij zijt in alles diep verscholen

In al wat leeft en zich ontvouwt.

Maar in de mensen wilt Gij wonen

Met hart en ziel aan ons getrouwd.[2]

——-

[1] Lied: ‘Niet als een storm, als een vloed’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[2] Lied: ‘Heer onze heer, hoe zijt gij aanwezig’ (t. H. Oosterhuis, m. Slaat op den trommele).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het rieten mandje kwam via de Weggeeftafel in de vazenkast van Monique van der Gaag. Monique schonk de Oasis, het groen, het goud en de Sanguisorba minor of Kleine Pimpernel.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

serie: Favoriete liederen

thema: Dat ik aarde zou bewonen

Voorganger/ liturg: Karin van den Broeke 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

De liturgische kleur is groen. De symboliek is groei, hoop, het goede leven en verwachting. Op de bolvormige vaas prijken twee groene of ecologische voetafdrukken. In het oog springt de zonnebloem: teken van de gelovige mens, die zich steeds op God richt, net zoals de zonnebloem zich naar de zon toe draait, waarbij de zon symbool staat voor God. Roze en witte ‘Prikneuzen’ behoren tot een Anjersoort of Dianthus en zijn daarom Goddelijke bloemen, want Dia = God en Anthus = bloem. Ook staat deze bloem bekend als Christusoog. Deze legendebloem ontstond uit de tranen van Jezus, toen Hij God smeekte om de bittere kelk aan Hem voorbij te laten gaan. Roze en witte Pioenrozen staan voor liefde. De lila bloemetjes van het Bijenvoer symboliseren  uithoudingsvermogen, kracht en vastberadenheid.

Uit de liturgie:

Dat ik aarde zou bewonen, (…) niet kortstondig als een bloem, (…) maar op voeten twee, (…) met een hoofd niet in de wolken, wel geheven naar de zon.[1]

O Heer God, erbarmend genadig lankmoedig, rijk aan liefde.[2]

Zo wordt van aarde tot hemel Gij onze enige ware.[3]

———

[1] Lied: ‘Dat ik aarde zou bewonen’ (Gen. 2:15) (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[2] ‘O Heer God’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3]  Lied: ‘Onstilbare tonen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal.

Creatief en duurzaam hergebruik: De groene voetafdrukken knipte Monique van der Gaag uit een papieren tas gekregen van Wim Kuin en de voormalige vissenkom komt uit haar eigen vazenkast.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Pinksteren

Thema: Als ik de geest krijg…

Voorganger/ liturg: Japke van Malde 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Met Pinksteren is de liturgische kleur rood van het vuur van de Geest. Een vlam is de kleinste vorm van vuur en het symbool voor de mensheid om verbonden met elkaar te raken en tevens het symbool van de Heilige Geest. Een rode vlam loopt qua kleur over in oranje en heeft geel aan de onderzijde.

De gele zonnebloem is het symbool van de gelovige, die zich op God richt zoals de zonnebloem zich elke dag naar de zon toe draait. De zon is het symbool voor God. Goud is de kleur van de zon én van God. Donkerrode pioenrozen en oranje rozen staan voor liefde. Gevlamde roodgele Anjers behoren tot de Goddelijke bloemen, net zoals de donkerrode Duizendschoon, want beide bloemen zijn familie van de Dianthus, waarbij de vertaling luidt: Dia = God en anthus = bloem.

Uit de liturgie:

Of word je een vlam in de zon?[1] Veni Sancte Spiritus tui amoris ignem accende (Latijn voor: ‘Kom Heilige Geest, ontsteek het vuur van uw liefde’).[2] Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.[3]

—–

[1] Lied: ‘God weet komt het goed’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, nummer 745: ‘Veni Sancte Spiritus’ (t. Taizé, m. J. Berthier).

[3] Handelingen 2: 4-5 (NBV 21).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De groene schaal met gouden rand kreeg Monique van der Gaag van Hester Scheltens, eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest en dit bord diende al vaker als onderbord bij een liturgische schikking, zie bijvoorbeeld: Kerst 2022.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Het goede, het ware en het schone

thema: Het ware

Voorganger/ liturg: Owe Boersma 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische kleur wit van licht én feest.

Bestond er maar een bloem, die waarheid symboliseert… En welke waarheid dan?

De ware witte ‘BloemenChaos’ is compleet als het witte theekopje omvalt en de witte theepot liefde schenkt op het dienblad: stromen van witte rozen, witte Campanula of klokjesbloemen en witte Kalanchoë zijn te zien, alle drie liefdesbloemen!

En er komt witte Duizendschoon tevoorschijn! Dit is een ‘Dianthus’, d.w.z. een ‘Goddelijke bloem’ want Dia = God en anthus = bloem.

Klimopblad of Hedera geeft een groene basis. Klimop betekent trouw en groen is de kleur van de hoop. De zilverwitte vruchten van de Zilverboom of Leucadendron argenteum staan voor het eren van een geliefde…

Uit de liturgie:

Wat liefde is voor de mens, is de waarheid voor de mensheid (…). En net als liefde is waarheid een belofte (…). Dat ze helderheid in chaos zal scheppen, en haar licht laat schijnen waar het donker is.[1]

Zend uw licht en uw waarheid (…). Vestig je hoop op God, eens zal ik Hem weer loven, mijn God, die mij ziet en redt. [2]

Die zegt God te zijn, laat hij tevoorschijn komen.[3] Rijk aan liefde, rijk aan trouw.[4] Waarheid is wat we delen. [5]

——-

[1] Rob Wijnberg: Ieder wat waars. Hoe waarheid ons verdeelt en ons weer kan samenbrengen, de Correspondent BV, 2023, p.9.

[2] Psalm 43: 3,5.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 152: ‘Die zegt god te zijn’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 393: ‘O Heer God, erbarmend genadig’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[5] Rob Wijnberg, Voor ieder wat waars, p. 166.

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het witte theepotje en -kopje vond Monique van der Gaag op Hester Scheltens Weggeeftafel in Oegstgeest, evenals het schoteltje, dat ze zilver spoot. Het zilverkleurige ronde dienblad komt uit Monique’s vazenkast.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Het goede, het ware en het schone

thema: Het schone

Voorganger: Cor van Bree 

Liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische kleur wit van licht én feest. Vandaag is het 5 mei, Bevrijdingsdag: hoe schoon is de vrede? “Vrede mag je vieren!”[1]

Witte bloemen zweven in het hart van de cirkel: Afrikaanse lelie of Agapanthus als liefdesbloem en de Zuidenwindlelie of Jacinthe del Pater Nostro, de ‘Hyacint van Onze Vader’ als vredesbloem. Witte geurende Freesia en Alstroemeria als vriendschapsbloemen.

Dan is er nog het lichtblauwe Kaukasisch of Balkan vergeet-mij-nietje. De roodwitblauwe ‘rouwbanden’ links boven op de krans verwijzen naar de Nederlandse driekleur en naar rouwbanden, die als teken van eer aan de overledene op de linker bovenarm worden gedragen. Gisteren was het immers 4 mei: Dodenherdenking….

——

[1] Citaat van de burgemeester van Leiden Peter van der Velden in het artikel: “Ik wil graag bijdragen aan verbinding tussen mensen” van Truus de Haan en Owe Boersma in het Leids Nieuwsblad van donderdag 2 mei 2024, pagina 5.

Uit de liturgie:

De schoonheid van de schepping zingt in alle vormen om ons heen. (…) De cirkel die geen einde neemt.[1]

Een hart dat weet.[2] Heer, ontferm u over ons, geef ons uw vrede.[3]

Onze Vader verborgen, uw Naam worde zichtbaar in ons.[4]

——

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied nummer 448: ‘De schoonheid van de schepping zingt’ (t. M. de Bruijne, m. A. van der Heide).

[2] ZZZ-bundel, lied nummer 460: ‘Lied van het land’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] Gezongen bij de Kyriegebeden: ‘Heer, ontferm u over ons, geef ons uw vrede’ (m. H. Jongerius).

[4] ZZZ-bundel, lied nummer 303: ‘Onze Vader verborgen’ (H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De strokrans komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag en omwikkelde ze met donkerblauwe repen stof van een versleten lange broek uit haar kledingkast. Twee roodwitblauwe ‘rouwbanden’ breide Monique van restjes wol in dankbaarheid ontvangen van Lydia Slotboom. De zwarte standaard is nieuw en ontvangt Monique graag per omgaande retour voor hergebruik.  

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Het goede, het ware en het schone

thema: Het goede: mensenrechten

Voorganger: Jos van Remundt 

Liturg: Henk Schouten

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische kleur wit van licht én feest. Witte rozen zijn het teken van liefde. Groen is de kleur van de hoop. Klimop het teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt.

Amnesty International zet zich al 63 jaar in voor de mensenrechten en heeft als symbool een (brandende) kaars met prikkeldraad, een verwijzing naar het motto ‘Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.’

Sterren daalden neer op de rand van het zilverkleurige bord. Sneeuwbal of Viburnum wordt volgens een legende uit de Slavische folklore geassocieerd met de geboorte van het heelal, de zogenaamde Vuur-Triniteit van de zon, de maan en de sterren.

De zes bloemblaadjes van de Alstroemeria staan symbool voor de zes eigenschappen van langdurige vriendschap: medeleven, geduld, begrip, humor, daadkracht en respect. Vriendschap en liefde als kracht tegen het kwaad en tegen duizend vrezen… 

Uit de liturgie:

Nooit één mens meer gemarteld. (…) Breek de macht van het kwaad.[1] Gij die liefde zijt.[2] De maan en de sterren, door jou op hun plaats gezet.[3] Hij geeft hoop aan rechtelozen. (…) Hij zal leven, onvergankelijk als de zon (…) zo zullen trouw en waarachtigheid bloeien.[4]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied nummer 303: ‘Onze Vader verborgen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[2] ZZZ-bundel, lied nummer 328 ‘Groter dan ons hart’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] Psalm 8, vers 4, vert. Gerard Swüste ‘Altijd hetzelfde lied, 150 psalmen bewerkt en toegelicht’, 2015.

[4] ZZZ-bundel, lied nummer 467b: ‘Voor kleine mensen. Psalm 72-gezang’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het groene prikkeldraad maakte Monique van der Gaag zelf. Het zilverkleurige onderbord komt uit Monique’s vazenkast. De witte vazen kreeg ze onlangs via Hester Scheltens, die eigenaresse is van de Weggeeftafel in Oegstgeest en de witte stompkaars was een ongevraagd, maar lief cadeautje van Rineke Schwenke.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Thema: Hemel en aarde

Voorganger: Julia van Rijn

Liturg: Rinske Boersma

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische kleur wit van licht én feest. De goudbruine, knisperende bolletjes zijn de zaaddoosjes van de Scabiosa stellata Drumstick. Veel cupjes bevatten een zwartbruin sterretje om te zaaien. Scabiosa of Duifbloem symboliseert liefde.

Ook Rozen staan voor liefde. De gouden roos verwijst naar God, omdat goud de kleur van God is. En van de zon. En de Zon is God. En God is liefde.

Het coniferengroen staat voor eeuwig leven, omdat deze boom het hele jaar door groen blijft en geen blad of naalden verliest. De gouden conifeer verwijst naar de eeuwig levende God… Dianthus barbatus ‘Green Trick’ ziet eruit als een plukje groen, maar behoort tot de familie van de Goddelijke bloemen, want de naam zegt het al: Dia is God en Anthus is bloem.

[De brutalen hebben de halve wereld.] De andere helft is voor de hoopvolle, trouwe aardbewoners. Groen is de kleur van de hoop en Klimop betekent trouw. Waxflower symboliseert een nieuw begin. Een nieuwe aarde misschien?

Uit de liturgie:

Ik geloof in de enige God, de Almachtige Zon.[1]

Van God is de aarde en die haar bewonen. (…)

 

Mensen met harten onverdeeld,

mensen met licht geladen (…) Onze God, de eeuwige.[2]

 

De zon is de wereld dankbaar. (…)

O mensheid, zaai sterren van liefde, een tuin.[3]

Geloof, (…), hoop en liefde.[4]

Aarde is al wat wij zijn, wat wij maken. [5]

——–

[1] Uit: Antjie Krog, Broze Aarde. Een mis voor het universum – Credo.

[2] Lied: ‘Een lied naar Psalm 24, vrij’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied nummer 89: ‘Zomerlied’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] Lied: ‘Aardelied’ Exodus 34, 6-7 (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[5] ZZZ-bundel, lied nummer 116: ‘Overal zijt Gij’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De spelden en de halve lichtgewicht bollen komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag en zijn al meerdere malen gebruikt.

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Thema: Hemel en aarde

Voorganger: Myrthe Leijdens

Liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische
kleur wit van licht en feest. Goud is de kleur van
God. Groen is de kleur van de hoop. Hoop op
betere tijden: “Dat de duisternis ons niet
overmeestert, dat niet het laatste woord is aan de
dood.” In het hart van het bloemstuk bevinden
zich zwarte kooltjes en in óns hart bevinden zich
onze doden. Conifeer staat symbool voor eeuwig
leven, omdat deze boom het hele jaar door groen
blijft.

Het gouden masker kijkt met ‘open ogen’.
Witte Duizendschoon en groene Dianthus
barbatus ‘Green Trick’ zijn beide verschillende
bloemen uit de anjerfamilie en ‘Goddelijke
Bloemen’. Ook de Zuidenwindlelie of de
‘Jacinthe del Pater nostro’ verwijst naar God.
Witte rozen zijn het teken van liefde, wit/groene
Alstroemeria van vriendschap en witte
Amaryllis staat voor liefde, trots, kracht en
vastberadenheid.

Uit de liturgie:

Waar onze doden zijn, verkoold,
verwaaid, vragen wij u hebt Gij hen nog gezien? (…) Gij
die het licht in ons geschapen hebt, dat niet de duisternis
ons overmeestert, dat niet het laatste woord is aan de
dood. Gij die tot hier ons vasthoudt in het leven. [1]

Wie mij ontmaskert, zal mij vinden.
Ik heb gezichten, meer dan twee. [2]

 —–

1 Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien (2015), lied nummer 327 ‘Gij die de stomgeslagen mond verstaat’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).
2 ZZZ-bundel, lied nummer 470 ‘Delf mijn gezicht op’ (t H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het masker en de twee schaaltjes komen uit de vazenkast
van Monique van der Gaag en verfde ze alle drie goud.

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Thema: Beloken Pasen

Voorganger/ liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Tussen Pasen en Pinksteren is de liturgische kleur wit van licht en feest. De witte vogel op het BloemenHoofd verwijst al naar de Geest van Pinksteren. Groen zijn de haren als teken van hoop. Groen blijft de conifeer het hele jaar door en geldt daarom als symbool voor het eeuwige leven. Eucalyptus geeft bescherming. Laurier staat voor overwinning (de dood overwonnen?) Asparagus is het symbool voor vernieuwing. De pupillen zijn van goud en de lippen ook. Goud is de kleur van God. Het gelaat van het BloemenHoofd is bedekt met vrouwelijk klimopblad als teken van trouw. De wimpers zijn van hulst, wat staat voor lijden. Witte rozen als teken van liefde en witte anjers of Dianthus als goddelijke bloemen. Ook de Zuidenwindlelie is wit en draagt de poëtische naam ‘jacinthe del pater noster’. Gypskruid heet ‘Baby’s Breath’ en de kleine witte Chrysantjes met hun groene hart staan voor een lang leven.

Guillaume van der Graft is het alter ego van Willem Barnard, die het gedicht Vragenderwijs in 1950 schreef. ‘De man met de vogel op zijn hoofd is de drager van de Geest, de eerstgeborene van een nieuwe schepping. Hij is de middelaar die hemel en aarde verbindt, die in de wirwar van het bestaan een begaanbare weg wijst en met de taal van de liefde het zwijgen verbreekt.’[1]

—–

[1]Citaat van: https://www.kerkinstad.nl/nl/story/epifanie

Uit de liturgie:

Voor mensen die hopend (…) door het leven gaan.[1] Zend Uw licht en uw trouw. (…) Sacrament van hoop, dat niets onmogelijk is bij u.[2] Leg uw woord op ons hart.[3]

Er is alleen een visserman (…) die draagt op zijn hoofd een vogel.[4]

Ik zal er zijn.[5]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 170 ‘Voor mensen die naamloos’ (tekst H. Jongerius, muziek J. Raas) Lucas 24:13-35.

[2] Uit het Tafelgebed: ‘Zoudt Gij ooit mij beschamen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] ZZZ-bundel, lied 303 ‘Onze Vader verborgen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal). En in het hart zetelt de liefde.

[4] Uit de slottekst een fragment uit het gedicht ‘Vragenderwijs’ van Guillaume van der Graft.

[5] ZZZ-bundel, lied 196 ‘Wat vrolijk over u geschreven staat’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik:

Robert van der Toorn schonk het Gypskruid en Monique van der Gaag de witte Chrysantjes met hun groene hart. Nieuw zijn de zwarte standaard, de witte vogel en het hoofd en Monique wil deze materialen daarom graag bij gelegenheid retour!

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

thema: Pasen en doop

Met vriendelijke hulp van Inka Zahn, Anneke Reinders als leiders m/v bij de Kindernevendienst en Wim Kuin (van de Kunstcommissie Ekklesia Leiden) stand-by. 

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben:

Vandaag vieren we Pasen. De bloem, die bij Pasen hoort, is de narcis, want die groeit buiten als de lente begint. Als een nieuw begin. Zo is het ook met Jezus: hij is niet dood, hij leeft.

Deze narcis leeft ook en het is een heel bijzondere bloem, want hij heet namelijk Tête-a-Tête: de bloem kijkt naar het gezichtje van een andere bloem of het goed gaat. Dat is mooi: naar elkaar kijken, omzien naar elkaar. Dat gaan wij ook doen: het is traditie dat we in onze eigen viering een cadeautje maken als er een kindje gedoopt wordt, daarom steken we zo meteen allemaal een narcis én een gekleurd Paaskuikentje in dit ei-vormig bakje. Er zit ook een muziekdoosje in: zo kan de dopeling luisteren naar een fijne melodie.

Dopen gebeurt met water. Water dat leven geeft. Bloemen hebben ook water nodig om te drinken. We gaan in het hart van deze bloemen iets liefs tekenen voor het kindje dat gedoopt wordt: bijvoorbeeld een hartje dat staat voor liefde. Een groen hart betekent liefde voor de natuur, heel belangrijk.  En misschien een dier: een poes of een hond of een vogel. Het is fijn om lieve dieren om je heen te hebben. En lief zijn voor elkaar, geen ruzie maken: dus een vredesteken. Daarna vouwen we de bloemblaadjes voorzichtig dicht. Wanneer we de bloemen in het teiltje met water doen, komen ze open en zijn onze goede wensen te zien. Als dat geen mooi geschenk is?

We maken ook een geschenk om mee te nemen naar huis: in een eierdopje steken we een gekleurd Paaskuikentje en twee of drie narcissen, zodat ze het gezellig hebben met elkaar. Zie je hoe ze naar elkaar kijken? Een ei is het symbool van nieuw leven in de lente en een kuikentje komt uit een ei.

Vrolijk Pasen allemaal!

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het rood met witte stippen-eierdopje komt uit het keukenkastje van Monique van der Gaag, de overige eierdopjes voor de Blije Bijbelse Bloemenles en het teiltje voor de ‘waterbloemen’ komen uit de Kringloop in Noordwijk, het schattige ei-vormige bakje met muziekdoosje kwam via de Weggeeftafel van Hester Scheltens in de vazenkast van Monique terecht en gaat er nu op een nette manier weer uit…

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

thema: Pasen en doopviering

Voorganger/ liturg: Owe Boersma

Floriografie:

Met Pasen is de liturgische kleur wit met als betekenis Licht en feest. Uit het duister is daar opeens  – alsof hij daar altijd al was – een oogverblindende witte bloemenbol met ontelbare witte bloemetjes van de ‘Jacinthe del Pater nostro’ en witte Chrysanten. In China draagt deze bloem de naam ‘het wezen van de zon’. In de Christelijke symboliek staat de zon voor God.

Uit de bloemenbol groeit een kronkelige tak van de wilg: een Paastak vol nieuw jong blad. De wilg staat symbool voor een nieuwe geboorte of een wedergeboorte.  

Uit de liturgie:

Wij zagen niets. Jij riep: “Ik zal er zijn.” Op licht en schaduw, bomen aan de bron, op stilte leek die naam. (…) Vroeg in de morgen, donker was het nog, zijn wij gegaan een keer. De route van het licht. Een gloed van liefde schroeide ons gezicht. (…) Met niets dan in ons hart: “Ik zal er zijn.”[1] Dat ik licht ontvang, naar de zon verlang, God zij dank.[2] U bent de bron van leven, u bent liefde.[3]

—–

[1] Lied: ‘Vroeg in de morgen’ Hebr 11:28-29 (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Maria de Groot, uit Liedboek der Kerken, nr. 714.

[3] Uit het Taizélied: ‘Tu sei sorgente viva‘.

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het onzichtbare zilverkleurige schaaltje, waarop de Bloemenbol rust, komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag.

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

thema: Paaswake

Voorganger: Roosmarijn Goldbach

Floriografie: In deze bijzondere nacht zijn we op weg naar Pasen. Halverwege de Paaswake komt het Licht van Pasen naar ons toe. De liturgische kleur is niet langer paars maar stralend wit: teken van
Licht én feest. Paasfeest!

Grote witte rozen zijn het symbool voor liefde. Talrijke witte bloemetjes
van de ‘Jacinthe del Pater nostro’ lijken het eeuwige leven te hebben: verwelken doen ze niet snel. Ze heten daarom ook wel: Bloemistenverdriet!

De Salix babylonica ‘Tortuosa’ oftewel de Kronkelwilg leverde de
Paastakken. Wanneer de (treur)wilg op een begraafplaats staat, is de associatie met verdriet om ‘een geliefde in het graf’ snel gelegd.

Uit de liturgie: God zei: “Laat overal op aarde jong groen ontkiemen.”[1] Ik zal aan de verkoolde tronk een nietig twijgje doen ontspruiten. (…) En ik zal (…) woorden spreken tot je hart.[2]

—–

[1] Genesis 1:11 (NBV-21).

[2] Lied: ‘Lied van de grote liefde’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: De witte schaal komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag. De prachtige gouden vaas schonk John van Zijp. 

 

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

thema: ‘Dood en opstanding – een liturgie voor Goede Vrijdag’ (H. Oosterhuis, A. Oomen)

Voorganger/ liturg: Christiane van den Berg

Floriografie:

Rood en zwart kunnen beide als liturgische kleuren gelden op Goede Vrijdag.

In een klein zwart bakje met een laag houtskool staat een kleine kamerplant met de naam Christusdoorn of Euphorbia milli, die verwijst naar de doornenkroon van Jezus Christus. De rode schutbladeren van de bloemen representeren het bloed van Hem. De houtskool symboliseert ‘toewijding voor een heilig doel’, transformatie en wedergeboorte, en het kwaad overwinnen.

Uit de liturgie:

Ik ben bespottelijk in aller ogen, iedereen lacht me hoofdschuddend uit.[1]

—–

[1] Lied: ‘God mijn God’ Ps 22 (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

Creatief en duurzaam hergebruik:

Het zwarte bakje van bamboe komt van een Kringloopwinkel uit de Bollenstreek.

 

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Thema: Palmpasen

Voorganger: Harry Pals

Liturg: Japke van Malde

Floriografie:

De liturgische kleur is paars als voorbereiding en bezinning op Pasen, maar ook de kleur van rouw en lijden. Vandaag is het Palmpasen: straks komen de kinderen de kerk weer binnen om te zwaaien met hun palmtakjes[1] en ze dragen vol trots hun prachtig versierde Palmpasenstokken, die de vorm van een kruis hebben. Dit symbool verwijst naar het historische kruis op Golgotha, aan Jezus’ lijden, sterven en opstandig. Maar het drukt ook hoop uit op de wederkomst van Christus.[2]

De rozen hebben een lila hart en staan symbool voor de liefde (van God voor de mensen). De symboliek van de purperen, stervormige bloemetjes van het Zeeuws Knoopje of Astrantia is sterke, dappere beschermer. In de Middeleeuwen droeg Astrantia de naam ‘Magistrantia’, wat komt van het Latijnse woord ‘magister’ dat ‘meester’ of ‘leraar’ betekent. Men geloofde dat de plant behoort tot God (meester).

In de twee kleine paarse vaasjes staat paarse Duizendschoon, dat familie van de anjer of Dianthus is en geldt als een ‘goddelijke bloem’, want Dia is God en anthus bloem. God is via (deze) bloemen aanwezig. Het aantal van drie bij de drie vaasjes, drie kievitseitjes, drie paarse kralen en de drie lila rozen verwijst naar de heilige Drie-Eenheid: hier is God.

——

[1] Net als bij de binnenkomst van Jezus in Jeruzalem, zie: Mattheus 21: 1-10.

[2] Corinna Mühlstedt, Christelijke oersymbolen. Licht, water, kruis (Baarn, 2001), p. 127.

Uit de liturgie: 

Pallem-, Pallempasen (…) drie ei is een paasei.[1] Zwaai, zwaai, zwaai met jonge groene takken.[2]

Ik zal er zijn.[3] God die mij vasthoudt.[4]

“Een kruis moet een permanente, onontkoombare visuele herinnering zijn aan iedereen die onschuldig lijdt door toedoen van anderen.”[5]

——

[1] Kinderlied: ‘Pallem-, Pallempasen. ́

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, liednummer 715: ‘Zwaai, zwaai, zwaai’ (tekst M. de Bruijne, muziek P. Rippen, bij Marcus 11: 1-9 Palmpasen).

[3] ZZZ-bundel, liednummer 206: ‘Tussen de tijd’ (t. J. Delver, m. T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, liednummer 594: ‘Lied van de stem’ (t. H. Oosterhuis, m. R. Veelenturf, Genesis 4:9).

[5] Fragment uit de slottekst: Alain Verheij, ‘Ode aan de verliezer’, blz. 203.

Creatief en duurzaam hergebruik:

De grote doorzichtige vaas, de drie paaseitjes, de paarse kralen en de paarse linten komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag en de ‘twee kleine vaasjes op een plankje’ kocht ze van Happietaria Leiden 2024 na afloop van dit evenement. De kruizen maakte ze zelf.

 

 

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie:  Omgaan met schuld

Thema: Vergeving, beschuldiging en excommunictie

Voorganger: David van Veen 

Liturg: Henk Schouten

Floriografie: Dit is de vijfde zondag van de Veertigdagentijd. De liturgische kleur is paars als voorbereiding en bezinning op Pasen, maar ook de kleur van rouw en lijden.

Purperen Clematisbloemen verwijzen naar de aanwezigheid van de heilige Drie-Eenheid van God de Vader, God de Zoon en de Heilige Geest. Ook de Klimop heeft zich om de randen van het open hart gewikkeld als teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. Daarbij is groen de kleur van de hoop. Tussen twee, drie of meer prachtige Clematisbloemen en klimopranken bevindt zich een paarse Roos als teken van liefde.

De doorzichtige paarse vaas toont in het rozet van drie Klimopbladeren zowel purperen Clematis als een paarse Roos.

Uit de liturgie:

Mijn hart van leegte zwaar.[1] Eeuwige God, wij willen u zien, geef ons vandaag een teken van liefde.[2] Liefde voor al wat leeft.[3] Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben Ik in hun midden.[4]

—–

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 614: ‘Hoor. Maar ik kan niet horen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] ZZZ-bundel, lied 166: ‘Hoe is uw Naam, waar zijt Gij te vinden’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers, psalm 103).

[3] Tafelgebed: ‘Moge het delen van dit brood’ (t. H. Oosterhuis, m. T Löwenthal).

[4] Mattheüs 18: 20.

Creatief en duurzaam hergebruik: De twee paarse vazen staan al heel lang in de vazenkast van Monique van der Gaag: fijn om ze vandaag tot liturgische schikking te mogen verwerken én te schenken aan de Ekklesia!

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie:  Omgaan met schuld

Thema: De relatie tussen schuld en genade

Voorganger/liturg: Owe Boersma 

Floriografie: Op deze vierde zondag van de Veertigdagentijd is het Halfvasten of Zondag Laetare: ‘Wees blij’, want de vasten is halverwege. Het Licht van Pasen schijnt door het purper heen en kleurt het roze. Dat is de liturgische kleur van vandaag.

Genade is een geschenk door God gegeven. Is het dat luisterende oor, die helpende hand, de troostende schouder, het vriendelijke woord? Of die blije bloem, die bloeit? In het midden van de mand straalt de Anjer of Dianthus als Bloem van God. Roze rozen zijn het teken van liefde. De roze Waxflower staat voor de beste wensen. De Gerbera straalt vrolijkheid uit. En de drie soorten groen geven drie keer hoop, want groen is de kleur van de hoop.

Uit de liturgie:

Eeuwige God, wij willen U zien. Geef ons vandaag een teken van liefde.[1] Heer, laat de ene mens voor de andere Uw genade zijn hoe gebrekkig ook. Genade van begrip, van hulp, opbeuring en troost, van licht en steun, van hoop en trouw. Genade van vriendschap, genegenheid, van vergeving en vertrouwen. Zoals Gij onze grote genade zijt, laat ons, vragen we, midden in het leven van nu, een kleine genade zijn voor mekaar.[2]

——-

[1] Uit de tekst van Huub Oosterhuis naar Psalm 103 te vinden in de Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 166: ‘Hoe is uw Naam, waar zijt Gij te vinden’.

[2] Slottekst gekozen door Owe Boersma: Ward Bruyninckx, o.a. te vinden in: Eensgezind vorharden in gebed. Een oecumenisch gebedenboek, Brepols 1988.

Creatief en duurzaam hergebruik: Lia van der Laan schonk de rieten mand, die door het breiwerk van Monique van der Gaag onherkenbaar werd. Al het groen, de Waxflower, het roze flesje en de ingepakte cadeautjes (stukjes Oasis of schuursponsjes) schenkt Monique aan de Ekklesia Leiden.

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie:  Omgaan met schuld

Thema: Schuld en schaamte

Voorganger/liturg: Owe Boersma 

Floriografie:

Ook op de derde zondag van de Veertigdagentijd is de liturgische kleur paars als voorbereiding en bezinning op Pasen.

Op de buik van de vaasjes glinsteren zilverkleurige munten, die verwijzen naar de 100 denarie of zilvermunten. Naar de schuld, die nog afbetaald moet worden.

De paarse Anemonen zijn onschuldige bloemen, maar dragen desondanks schuldbewuste krijtbordjes met de tekst: “Mea culpa” al dan niet met een vraag- of uitroepteken erachter. Mea culpa is Latijn voor ‘door mijn (eigen) schuld’.[1] Tegenwoordig gebruikt men het mea culpa om een fout toe te geven.

Dat doet ook het blozende felroze Anemoontje, dat met enige schaamte het bordje met “Sorry” omhoog houdt. Vergeving maakt de schuld lichter. De bloemblaadjes kleurden van purper naar felroze door het Licht van Pasen, dat erdoorheen schemert. Bijna Halfvasten. Zover zijn we nog niet…

Maar bij God is niets onmogelijk zoals ijzer met handen breken. Daar verwijzen de uiteinden van de sierlijk, gekrulde ijzerdraad naar.

———

[1] Mea Culpa komt uit een katholiek gebed, waarin men schuld bekent aan God.

Uit de liturgie:

Toen deze dienaar naar buiten ging, trof hij daar één van zijn mededienaren, die hem honderd denarie[1] schuldig was.[2] (Jezus) zei tegen hen: ‘Wanneer jullie bidden, zeg dan: “Vader, (…)  vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven iedereen die ons iets schuldig is.”[3]Toen ben je gekomen en hebt het ijzer met handen gebroken.[4]

——–

[1] Een denarie is een oud-Romeinse zilvermunt.

[2] Matteüs 18:28.

[3] Lucas 11:1, 2, 4.

[4] Lied: ‘Wij woonden donker’ Psalm 107 vrij (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik: Alle vaasjes komen uit de vazenkast van Monique evenals het ijzerdraad. De zilverkleurige vaasjes vraagt Monique zonder schaamte graag retour voor hergebruik. De zwarte schenkt ze.

 

 

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie:  Omgaan met schuld

Thema: Vergeving als sacrament

Voorganger/liturg: Maria Draaijers

Floriografie:

Dit is de tweede zondag van de Veertigdagentijd. De liturgische kleur is paars als voorbereiding en bezinning op Pasen, maar ook de kleur van rouw en lijden.

Op de rand van de schaal liggen geen purperen paaseitjes, maar drie teentjes paarse knoflook als symbool van afweer tegen het kwaad. Ook de drie paarse knoflookbollen hebben deze symboliek. De paarse sierui of Allium is familie van de knoflook: beide stinken ‘als de hel’ door de zwavelverbinding.

In de Middeleeuwen geloofde men dat deze bloem bloeide op de plaats waar de duivel zijn voetafdrukken neerzette op weg naar de uitgang van de Hof van Eden. Zijn linkervoet liet ‘knoflook-alliumbloemen’ achter en zijn rechtervoet ‘uien-alliumbloemen’. Ook de aromatische vers geplukte Rozemarijn weert het kwaad af. Rozen staan voor liefde. En paarse distels zijn het symbool dat het goede het kwade overwint.

Uit de liturgie:

Heer mijn God, ik heb echt berouw en betreur het dat ik kwaad heb gedaan.[1] Wat ik gewild heb, wat ik gedaan heb, wat mij gedaan werd, wat ik misdaan heb, wat ongezegd bleef, wat onverzoend bleef, (…) dit was mijn liefde. Hier ben ik.[2]

——-

[1] Uit de eerste lezing: Oefening van berouw (begin van het biechtritueel).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, nr. 485, Lied: Wat ik gewild heb (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik:

De zilverkleurige schaal komt van de stichting Oegstgeester Kringloop en de zilverkleurige etagère uit de vazenkast van Monique. De twee soorten Waxflower plus de roosjes komen uit de eigen voorraad van Monique.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie:  Omgaan met schuld

Thema: Het begint met erkenning

Voorganger/liturg: Henk Schouten 

Floriografie:

Dit is de eerste zondag van de Veertigdagentijd. De liturgische kleur is paars als voorbereiding en bezinning op Pasen, maar ook de kleur van rouw en lijden.

De paarse steen (en géén paars chocolade-eitje) spreekt voor zich: wie zonder zonde is… De appel is de vrucht van de zonde en verwijst naar de appel die Adam en Eva aten van de ‘verboden’ boom in de Tuin van Eden. Deze appel draagt de naam Pink Lady en kreeg een paars jasje.

Ook paars zijn de Hyacinten in de paarse emmer. Paarse Hyacinten hebben meerdere betekenissen: zowel toegewijde liefde als symbool van schuld en spijt. Gelukkig is hun blad groen als kleur van de hoop.

Uit de liturgie:

Psalm 32.[1] Waar wanhoop heerst, dat ik daar hoop breng. (…) Dat ik niet vraag om liefde maar zal geven. Want in het geven is het ontvangen.[2] Richtte Hij (Jezus) zich op en zei: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.’[3]

——–

[1]  Deze boetpsalm gaat over het belijden van schuld en vergeving van zonden. Daarnaast bevat psalm 32 een onderwijzing en een dankzegging. De indeling van de psalm: Ps 32:1-2 de zegen van schuldbelijdenis. Ps 32:6-7 de bescherming van God na belijdenis. Ps 32:8 onderwijs over de weg van de herstelde gelovige. Ps 32:11 oproep tot vreugde aan alle rechtvaardigen, zie voor deze uitleg: https://biblehub.com/commentaries/king-nl/psalms/32.htm.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, nummer 143b, Lied: ‘Gebed van Franciscus’ (t. Herman Verbeek, m. Sebastian Temple).

[3] Johannes 8:7.

Creatief en duurzaam hergebruik: Het paarse emmertje en het grijze dienblad waren te koop bij de SOEK, de Stichting Oegstgeester Kringloop te Oegstgeest. De paarse steen en het paarse stukje stof komen uit de vazenkast van Monique.

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Thema: Regenboogviering – God is liefde

Voorganger/liturg:

Jan Berkvens met medewerking van Rinske Boersma en een voorbereidingsgroep.

Monique van der Gaag zette als WGD’er die zondag de bekertjes voor de koffie, thee of limonade na de dienst klaar in de letters L-O-V-E. 

Floriografie:

De liturgische kleur tijdens de Regenboogviering bestaat uit letterlijk alle kleuren van de regenboog en zelfs meer, want de nieuwe Pride-vlag bevat een pijl, die verwijst naar de vooruitgang met de kleuren roze, babyblauw, wit en daarbij ook nog bruin en zwart om de mensen van kleur in deze community een stem te geven. De eerste Regenboogvlag ooit bevatte turkoois, een kleur tussen hemelsblauw en zeegroen in. Verder bestaat de Regenboogvlag uit horizontale banen met rood boven, dan volgt oranje, geel, groen, indigo enpaars. Om de diversiteit van de Lhbtiq+ gemeenschap te benadrukken lijken de bloemstukjes misschien op elkaar, maar zijn ze toch allemaal verschillend!

Elk bakje draagt een embleem: een tweekleurig hart, waarbij het roze en het babyblauw in elkaar haken als was het een omarming. Roze en babyblauw (en wit) zijn de kleuren van de transgender gemeenschap en wit staat voor wie in transitie is. De witte, roze, bruine ballen dienen als decoratief element. De gouden bal verwijst naar God, want goud is de kleur van God. Zo ook de goud geverfde bessen van de klimop. Rode en oranje rozen staan voor passionele liefde en vriendschappelijke liefde. Lichtgele en oranje anjers of Dianthus zijn goddelijke bloemen, want Dia is God en Anthus is bloem. Roze bloemetjes van de Waxflower staan symbool voor eeuwige liefde. De blauwe Delphinium staat voor positieve communicatie en interactie. De dieppaarse pluimpjes van de Veronica staan symbool voor het ware beeld van God.

Korenhalmen in rood, oranje, geel, bruin, zwart en turkoois verwijzen naar de kleuren van de oude/nieuwe Pride-vlag en natuurlijk ook naar het Brood bij de dienst van de Tafel en ons dagelijks brood. De drie gouden stippen in het geverfde hart op de bakjes verwijzen naar de heilige Drie-Eenheid oftewel God.

Uit de liturgie: (…) Maar je vindt jezelf weer terug/ In de ogen van een ander/ Dus de schoonheid van wat vreemd is/ Niet verwerpen, maar omarmen.[1] Ontmoet brood.[2] Ubi caritas et amor.[3]Wij moeten terug naar de zomer en wandelen over het veld, daar leerden wij breken en delen, het graan heeft het ons verteld.[4]

———

[1] Openingstekst: Stef Bos – De Kern.

[2] Lied: ‘Een lied om zegen’ Genesis 32: 27 (t. H Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] Oecumenische liedbundel, Zangen van zoeken en zien, nummer 576 Lied: ‘Ubi caritas’ (t. Taizé, m. J. Berthier).

[4] ZZZ-bundel, nummer 651 Lied; ‘Breken en delen’ (t. H. Verbeek, m. C. Fictoor).

Creatief en duurzaam hergebruik: De plastic bakjes komen uit vazenkast van Monique evenals de gekleurde korenhalmen, de gekleurde bollen en de verf.

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Wat heeft Marcus ons te zeggen?

Thema: Het dochtertje van Jaïrus

Voorganger: Ad van Nieuwpoort

liturg: Owe Boersma

Floriografie:

Zijn het toefjes slagroom of zijn het witte roosjes en roosjes in knop als teken van liefde? Halve schijfjes gedroogde sinaasappel op de taartrand staan symbool voor de zon en het leven. Taart en puntje hebben drie lagen: groen, goud, groen.

Goud is de kleur van de zon en van God. Goud is ook het taartvorkje. Groen is de kleur van de hoop. Een laag groen Klimopblad bedekt de bloementaart als teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt.

Naast de goudkleurig gespoten bessen van de Klimop staan Blauwe Druifjes met hun witte ‘bolle buikjes’ als teken van kracht en vertrouwen. De witte bloemetjes van de Waxflower staan voor eeuwige Liefde. Lichtgroene en donkerrode Anjers gelden als Bloemen van God.

Uit de liturgie:

Hij (Jezus) zei tot haar: “Dochter, jouw vertrouwen heeft je gered.”[1] God die mij vasthoudt.[2] Klimmende zon, licht dat ons laadt met licht, liefde die liefde wekt.[3] Wij worden wakker van het eerste licht. (…) Dan zal ik leven.[4]

——-

[1] Marcus 5:34 (vertaling Ad van Nieuwpoort).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van Zoeken en Zien, lied nummer 594: ‘Lied van de stem’ (t. H. Oosterhuis, m. Rik Veelenturf) Genesis 4:9.

[3] Lied: ‘Klimmende zon’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] Lied: ‘Dan zal ik leven’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers/ A. Oomen).

Creatief en duurzaam hergebruik:

Lia van der Laan schonk de (taart)schaal met de handvatten van touw en Monique verfde hem goud. Ook het vorkje verfde ze goud. Vorkje en gebaksbordje komen uit de vazenkast van Monique.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Wat heeft Marcus ons te zeggen?

Thema: Waarom ben je zo angstig?

Voorganger/ liturg: Karin van den Broeke

Floriografie: Goud is de kleur van God. Daarom zijn de vuurtoren, de bloem in het bootje, het bootje zelf en de rand van de schaal ook van goud. In de nacht is de vuurtoren een baken van veiligheid voor de schippers op zee. Niemand twijfelt daar aan. In het bootje rust de goudkleurige goddelijke bloem Anjer of Dianthus, waarbij Dia staat voor God en Anthus voor bloem. Het bootje drijft op golven van twee bloemen die Liefde en Agape symboliseren: rode Rozen en blauwe Agapanthus. De bodem is bedekt met een laag groene klimop als teken van hoop en trouw wanneer het stormt in ons leven. Maar de rand van de schaal is goud: Hij (God) omringt ons.

Uit de liturgie: “Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei Hij tegen hen: ‘Laten we het meer oversteken.’ Ze lieten de menigte achter en namen Hem mee in de boot waarin Hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan. Maar Hij lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en riepen: ‘Meester, kan het U niet schelen dat we vergaan?’ Toen Hij wakker geworden was, sprak Hij de wind bestraffend toe en zei tegen het water: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het water kwam helemaal tot rust. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo angstig? Geloven jullie nog steeds niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is Hij toch, dat zelfs de wind en het water Hem gehoorzamen?’”[1] Blijf ons nabij. [2] Ik zal er zijn.[3]

——–

[1] Marcus 4, 35-41 (NBV 21).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, liednummer 264: ‘Blijf ons nabij’ (t. Jasja Nattelman, m. Henny Vrienten).

[3] Lied: ‘Tussen de tijd’ (t. J. Delver, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik: Zowel de houten vuurtoren als de vierkante keramieken schaal en het houten bootje komen uit de vazenkast van Monique en Monique verfde ze goud.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Wat heeft Marcus ons te zeggen?

Thema: De geest dreef hem uit

Voorganger: Marcel Barnard

Liturg: Owe Boersma

Floriografie: Centraal staat de fles met zebra-patroon, waarbij lagen zwart en wit ‘woestijnzand’ elkaar keurig afwisselen: zwart staat voor dood, rouw en duisternis. Wit voor Licht. Narcis in bol als symbool voor opstanding en nieuw leven. Ook in de rode roos (als teken van liefde) breekt wit door. In de bolle vaas staan Narcisjes nog in knop, (zwarte) korenaren voor ons dagelijks brood, het Brood voor Onderweg en een goudkleurige vogel symboliseert de heilige Geest als Duif op een nestje van groene Tillandsia. Deze luchtplant is het symbool voor transformatie en metamorfose. Goud is de kleur van de zon en de zon staat voor God. Groen is de kleur van de hoop.

Uit de liturgie: Hij zal jullie dopen met de heilige Geest (…) de Geest als een duif.[1] Soms breekt uw licht in mensen door (…) geen duisternis heeft hem ooit overmeesterd (…) die moeten leven in schaduw van dood.[2] Blinkende schoven (…) die gingen in rouw.[3] Als een mens in de woestijn (…) als een nacht van hoop en vrees (…) als een nieuw begin van leven.[4] De wildernis zal bloeien als een roos, als een roos.[5] Als wij dan eten van dit brood.[6]

——–

[1] Marcus 1: 8-9.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, ZZZ 698, lied: ‘Soms breekt uw licht’ Johannes 1: 5 (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ 457, lied: ‘De steppe zal bloeien’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen), Jesaja 35:1-10.

[4] ZZZ 699 b, lied: ‘Uit uw hemel zonder grenzen’ (t. H. Oosterhuis, m. Floris van der Putt), Jesaja 64-1.

[5] ZZZ 426, lied: ‘De wildenis zal bloeien’ (t. Martinus Nijhoff, m. T. Löwenthal).

[6] Tafelgebed: ‘Als wij dan eten van dit brood’ uit de Didachè, een oud-christelijk geschrift uit de 2de eeuw.

Creatief en duurzaam hergebruik: Het rode bloempotje is een geschenk van Sytske Visscher, de hoge sierfles schonk Lidy van der Spek en de vissenkom en de gouden vogel komen uit de vazenkast van Monique.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Wat heeft Marcus ons te zeggen?

Thema: Het beeld van het zout

Voorganger/ liturg: Rob van Waarde

Floriografie: Voor ‘gewone’ zondagen in het jaar is de liturgische kleur groen, dat wil zeggen dat bloemen ‘in alle kleuren zijn toegestaan’. Takken met knoppen, die op springen staan, omlijsten de bloemen in de mand. Een ‘zoutpad’ meandert tussen de rode rozen met oranje hart. Rozen staan symbool voor liefde. De gele narcisjes kijken naar elkaar en dragen daarom de naam Tête-à-Tête. Ze staan symbool voor de hoop op een nieuw leven. Rechts in de mand liggen drie gladde kiezelstenen. Het water heeft de scherpe kantjes er al afgehaald…

Uit de liturgie:  Jullie zijn het zout van de aarde.[1] Zout is iets goeds.[2] Wanhoop niet, het water zal stenen breken.[3] Een vlaag van knoppen die op springen staan.[4] Liefde, die liefde wekt.[5] Kunnen kleine groepen en zelfs individuen nu het verschil maken.[6] Gaan mensen tot elkander.[7]

——–

[1] Matteüs 5:13.

[2] Lucas 14:34.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van Zoeken en Zien, ZZZ-bundel nr. 371, lied: ‘Het water zal stenen breken’ (t. M. Najlis, T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, nr 202. Lied: ‘Uit staat en stand’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen), Jesaja 6:13.

[5] Lied: ‘Klimmende zon’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[6] Uit: De perfecte storm, Jan Rotmans.

[7] ZZZ-bundel, nr 465, lied:  ‘Uit vuur en ijzer’ (t. H. Oosterhuis, m. Poolse volksmelodie).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het groene bord en de witte mand komen uit de vazenkast van Monique.

 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

Serie: Wat heeft Marcus ons te zeggen?

Thema: De rijke jongeling

Voorganger: Cor van Bree

Liturg: Japke van Malde

Floriografie: 

De liturgische kleur is nog steeds wit, de feestkleur. In een grote glazen beker op voet als teken van liefde witte rozen en witte mini-Amaryllis geflankeerd door witte Alstroemeria, de bloem van de langdurige vriendschap. Pinus, Conifeer en Blauwspar blijven groen in de winter en staan daarom symbool voor eeuwig leven. In de kleine kelk staan twee witte rozen en witte Alstroemeria.

Uit de liturgie: 

En u zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart.[1] Jij bent de god die mij gegeven is, de beker die voor mij ingeschonken staat. (…) Laat deze kelk aan mij voorbijgaan, gauw.[2] Liefde, die liefde wekt.[3]  

Heeft hij Hem (Jezus) gevraagd: “Goede meester, wat moet ik doen om eeuwigheidsleven te beërven?”[4]

——

[1] Marcus 12: 30 (herziene Statenvertaling).

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van Zoeken en Zien (ZZZ-bundel) nr 17; lied: ‘Jij bent’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen). 

[3] Lied: ‘Klimmende zon’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] Marcus 10: 17 (Naardense bijbel).

Creatief en duurzaam hergebruik: De twee vazen op voet komen van de Weggeeftafel in Oegstgeest, een initiatief van Hester Scheltens.