Ekklesia Leiden

Inspiratie uit de ekklesia

Gemeenschap-zijn in het digitale tijdperk

We hebben in de coronatijd gemerkt dat we ook digitaal met elkaar verbonden kunnen zijn. Die verbinding willen we blijvend een platform bieden.

Wie dat wil, stuurt een tekst, een gedicht een (link naar een) lied, of een korte overweging naar: webmaster@ekklesialeiden.nl. Items worden op de website geplaatst, wij mogen erin delen en weten ons ook nu op deze manier als gemeenschap verbonden met elkaar.

Haiku - van Desirée

Een haiku n.a.v. de oorlog in Oekraïne

Drie dagen van Pasen - Leerhuis - Jan Delhaas

In deze barre tijd wordt ons veel afgenomen, maar ook veel geschonken. Zoals nieuwe mogelijkheden om met elkaar in contact te zijn. En dit is dan ook zo’n buitenkans: om in de aanloop naar Pasen, midden in de Goede Week in een nutshell, een notendop, iets te zeggen over de samenhang van de Witte Donderdag, de Goede Vrijdag, de Paaswake en de Paasmorgenviering. Een mini-leerhuis, zeg maar. Klik hier voor dit leerhuis.

Oproep

Ruim een jaar geleden waren wij als Ekklesiagemeenschap betrokken bij de doorgaande viering in de Bethelkapel die het Armeense gezin Tamrazyan voor uitzetting moest beschermen. Een bijzondere ervaring. Ook omdat wij toen met elkaar een manier van vieren hebben gevonden en beproefd die wij als uiterst waardevol hebben ervaren. Vieringen die wij helemaal samen vorm hebben gegeven. Iemand uit ons midden stond op en deelde iets, een gedicht, een tekst, een korte overweging, een gebed. Daarna stilte, misschien een lied en dan stond er weer iemand op om iets te delen. De bijdragen en de volgorde waren niet afgestemd op elkaar. En toch klopte het… op heel bijzondere wijze.

Nu, ruim een jaar verder, kunnen wij door het corona-virus onze vieringen even niet op de gebruikelijke wijze houden. Zou het een idee zijn om op een Bethel-kapel-achtige manier via de website met elkaar verbonden te blijven? Iedereen die dat wil die stuurt een tekst, een gedicht een (link naar een) lied, of een korte overweging naar: ……. En alles wordt op de website geplaatst en wij mogen erin delen. En weten ons op deze manier ook nu als gemeenschap verbonden met elkaar.

Dit gedicht van Corja Menken-Bekius als een aftrap van mijn kant. Een gedicht bij de vroege lente die wij nu om ons heen ervaren. En misschien een bemoedigend gedicht in deze weken…

Met een hartelijke groet,

Christiane

Vertrouwen

Ik zie haar eerste bloei

nog op het kale hout

en vraag bezorgd

vanwaar die vroege groei

de nachten nog zo koud

de boom zegt niets

maar bloeit mij aan

alsof haar zachte kracht

de strengste vorsten

zal weerstaan

ook deze nacht.

Corja Menken-Bekius

Het wonder van … - van Corrie

het wonder van water

ervaar je bij droogte

het wonder van het gewone

ervaar je als alles ongewoon is

het geschenk van gastvrijheid

ervaar je als je vluchten moet

het geschenk van goed slaap

ervaar je bij nachten vol onrust

het wonder van thuis ervaar je

na een periode van tentenkampen

het geschenk van vrijheid ervaar je

als onderdrukking eindigt

het wonder van het vrije woord ervaar je

als je weet hebt van censuur

het wonder van de vreugde ervaar je

als er licht in je verdriet komt.

Marinus van den Berg

internationale troost uit Taizé – van Jan

Van Jacqueline

Telkens komen bij mij de eerste regels van dat prachtige liedje van Ramses Shaffy naar boven: het is stil in Amsterdam, de mensen zijn gaan slapen…. (te beluisteren via bijv. Spotify). Vanmorgen leek het hier op straat ook zo stil.

Kijk ik normaal gesproken elke morgen naar buiten dan zie ik huppelende kinderen op de stoep, ouders met bakfietsen vol voorbij komen, veel auto’s die langs razen.
In de buurt immers drie lagere scholen. Vanmorgen was het stil in Leiden. Een stilte die we niet meer gewend zijn.

Een merel in mijn sierappelboom, ik verbeeld me dat dit dezelfde merel is als vorig jaar. Hij vloog toen volhardend tegen mijn ruiten aan. Nu er vogels (sperwers?) op het raam zijn geplakt, doet hij dat niet meer. Maar hij trakteert me wel op zijn lied. Heel goed te horen door de rust buiten.

We gaan door een lastige en bizarre tijd als mensen. Laten we elkaar geestelijk vasthouden en proberen te genieten van wat de natuur ons schenkt.
Ik wens iedereen een mooi merel lied toe.

Veel lieve groeten, Jacqueline

https://www.youtube.com/watch?v=SqdN0HTd4nQ

Hoe kan ik een betekenisvol leven leiden, Van Henk

Ik kwam op Nieuw Wij een interessante boekbespreking tegen, die ik de moeite waard vond om te delen

https://www.nieuwwij.nl/achtergrond/hoe-kan-ik-een-betekenisvol-leven-leiden/

Psalm - van Wim

O, hoe gebrekkig sluiten de grenzen van de mensenstaten!

Hoeveel wolkjes drijven straffeloos over,

hoeveel woestijnzand sijpelt niet van land naar land,

hoeveel steentjes rollen niet in provocerende sprongetjes

bergafwaarts naar vreemde landerijen.

Wislawa Szymborska

Einde en begin, pagina 193, verzamelde gedichten, uitgave Meulenhoff 2019

korte gedachte

Laten wij vooral alle grenzen open houden, hoeft niet fysiek.

Laten we alle steentjes laten rollen, corona mag niet ons zicht niet belemmeren.

Laten we ook oog houden voor migratie, klimaat en nieuwe dictaturen.

Vooral blijven letten op alle vormen van nieuwe solidariteit.

Wim

Rondje Roomburgerpark - van Bep

Het broedseizoen is uitgebarsten:

Licht, zon, eindelijk lente!

Populieren laten hun rode katjes vallen

en een aardhommel bromt luid.

Speenkruid staat in volle bloei,

voorzichtige dotters in knop.

“Mij spreekt de blomme een tale”.

Koolmezen zingen creatief met slechts twee tonen.

Ook Corona bedwingt het voorjaar niet!

Zacht groen duwt zich met kracht uit de grond.

Midden in de sloot

komt de burcht van de meerkoeten op hoogte.

Forsythia, narcis, kornoelje en sleedoorn

houden lentemodeshow.

Zachtroze bloesem langs het pad

overvloedig subtiel.

Levenskracht, licht op onze weg –

nodig als brood na deze grijze winter.

Ik drink het in als een spiritueel zonnepaneel:

Gods eigen energie!

De kunst van langzaam leven - van Klazien

Als we luisteren naar het ritme van de aarde,
als we de seizoenen, de overgang van winter naar lente,
van dag naar nacht ernstig nemen,
dan ontkomen we er niet aan om langzamer te leven,
om de deugd van de traagheid te leren.
Het gaat hier niet om traagheid als gebrek aan ijver,
als lusteloosheid of luiheid.
Dit zou voorbijgaan aan de kracht, aan de energie van de schepping.
Het gaat hier om eerbied voor de dingen die als schepping op ons afkomen.

Willen we de volheid er van beleven,
willen we de energie werkelijk inzetten voor het goede,
willen we meer beantwoorden aan het mens zijn,
dan moeten we ons veel meer oefenen in de kunst van het langzame leven.

Dat betekent dat we niet op drie plaatsen tegelijk willen zijn en niet drie dingen tegelijk willen doen,
dat we minstens één halve dag per week,
minstens een dik half uur per dag niet werken,
stoppen en stilstaan, met milde open aandacht,
zonder oordelen, zonder iets te willen bereiken.

Het betekent ook dat we leren aanvaarden wat we niet veranderen kunnen en het geduld hebben om te zien wat we wel veranderen kunnen.

Het betekent dat wij ons concentreren op één zin,
op één ademhaling om die rust te hervinden en veel bewuster de tijd te beleven.

Het betekent tenslotte dat we veel meer aandacht hebben voor ieder mens,
voor ieder ding om ons heen en voor onszelf.
In een wereld, een maatschappij, in ons onderwijs lijkt dit bijna onbegonnen werk…

We zouden elkaar hierbij kunnen helpen.