Vredeszondag 22 september
Soms kan het snel gaan met plannetjes binnen de Ekklesia. Begin juni besprak de 65+gespreksgroep een artikel van Gied ten Berge over hoop op vrede. We stelden toen vast dat we het moeilijk vonden in deze tijd over vrede te praten. Het maakt je zo depressief. Toch zijn we met een klein groepje een echte Vredeszondag gaan voorbereiden, aan het eind van de Vredesweek die vanuit allerlei organisaties jaarlijks aandacht krijgt.
We stelden gelijk al vast dat diezelfde 22e september er meer activiteiten in Leiden waren, zoals de Kunstroute en evenementen van de 3 October Vereeniging. Toch wilden we dit initiatief niet om de reden laten schieten en we zijn mensen gaan zoeken die ons konden helpen om dit thema bespreekbaar te maken.
Gied ten Berge was gelijk bereid, maar daarna werd het moeilijk. Een aantal mails werden niet beantwoord en bijvoorbeeld Maaike Hoffer van COME zou ‘gewoon’ in Israël zijn. Door een leuke toevalligheid kon ik mijn verre neef, Merlijn Twaalfhoven, verleiden om onze gast te zijn. Ik wist dat hij als musicus op meerdere plekken in de wereld door muziek mensen over grenzen heen met elkaar in verbinding had gebracht. Maar ik stelde het uit hem uit te nodigen tot onze gastvoorganger, Rien Wattel, over het boek van Merlijn sprak in zijn meditatie. Dit beschouwde ik als een teken en Merlijn maakte tijd.
Gied en Merlijn zouden elk hun verhaal vertellen, de één 76 jaar oud en de ander van 1976. En toen bleek Maaike (helaas voor haar) met haar gezin in Nederland te moeten blijven en was ook zij bereid naar de Hooglandse te komen.
Na een heel toepasselijke meditatie van Owe over hoe we door vooroordelen en niet correcte verhalen ons beeld van een situatie soms drastisch moeten herzien, volgde een boeiende serie ervaringen door de drie inleiders. Daarover kon met de inleiders nog een uur onder leiding van Rinske worden doorgepraat. Een leuke ontdekking: toen we Rinske vroegen het gesprek te leiden, bleek ze deze drie genodigden al (soms lang) te kennen..
Andere belangstellenden kozen voor een (groene) wandeling om de kerk of een toelichting op bijzonderheden in de kerk. Er werden Vredesdansen met muzikale begeleiding gedaan en de techniek van haiku’s maken werd geleerd. Sommige dapperen zochten het hogerop en keken rond achter de hoge gewelven van de kerk.
We sloten af met het zingen van drie toepasselijke liederen en rond vier uur ging iedereen huiswaarts. Conclusie: geen gemakkelijk thema, maar toch goed dat we er met elkaar bij hebben stilgestaan. (MB)
