Liturgische schikkingen 2e halfjaar 24

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Maria Draaijers

serie: emoties, thema: boosheid

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Groen is het grasje of de Panicum capillare (Draadgierst), die bloeit als een grote open pluim en als symbolische betekenis liefde heeft. Ook de rode bessen van de Viburnum staan voor liefde.

Het aantal van drie rode knopspelden, waarmee het rode lint is vastgespeld, verwijzen naar het symbolische getal drie (= Goddelijke Drie-Eenheid). Rood is de kleur van de woede, maar ook van de liefde! Rode rozen staan symbool voor liefde. Er is geen bloem, die woede symboliseert. Als remedie tegen de woede geldt hulst. Of misschien het oude kinderrijmpje: Bent u boos? Pluk een roos!

Uit de liturgie: De mensen waren boos, moe, opstandig en verdrietig en dit mengsel vormde een vruchtbare humus voor even irrationele als verregaande, impulsieve besluiten.[1]

Gij die weet wat in mensen omgaat aan hoop en twijfel, domheid, drift, plezier, onzekerheid.  (…) Gij toetst ons hart en Gij zijt groter dan ons hart.[2] Liefde tegen liefdespijn, vriendschap tegen duizend vrezen.[3] Hoop als vonken aangestoken.[4]

——

[1] Ilja Leonard Pfeijffer, ‘Alkibiades’, pagina 72.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 627: ‘Gij die weet’ (t. H. Oosterhuis, m. B. Huijbers).

[3] ZZZ-bundel, lied 600: ‘Boek jij bent geleefd’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 224a: ‘Aan onszelf teruggegeven’ (m. M. de Bruijne, m. A. van der Heide).

Creatief en duurzaam hergebruik: De hoge vierkante glazen bak én de hulst in dank ontvangen van Annemieke Damstra. Het rode lint en de drie rode spelden komen uit de vazenkast van Monique van der Gaag.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

gastvoorganger, kerklid én bedenker van deze serie: Desirée van Keulen

liturg: Japke van Malde

m.m.v. Wim Kuin (lezingen), Helga Kruse (zang) en Olha Bachalo (gesproken Onze Vader)

serie: emoties, thema: verdriet

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop en groei. En dat hebben deze Grote en Kleine Zonnebloem hard nodig: de wetenschap dat wanneer je je bloemhoofd maar naar de zon draait, de schaduw achter je valt. De zon is het symbool van God. En de Zonnebloem is de bloem van de gelovige, die zich steeds op God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait.

Het water in het hoge vaasje is blauw: misschien wel door de blues, opgelopen door gewapende wereldwijde conflicten vroeger en nu, hier en daar? Het water in het lage vaasje is geel, de kleur die blij maakt. De glimlach van een Kleine KindBloem, die je doet beseffen dat je leeft? Die KindBloem, die nog een heel vaasleven voor zich heeft? (Vrij naar Willy Alberti.) Kleine Bloem, die Grote Bloem probeert op te fleuren, soms levenslang.

De schaal was geen veilige basis. Een object viel stuk op de schaal. Zo ontstonden er scherpe randen, die blauw en geel kleurden als permanente pijnlijke bloeduitstortingen en als verwijzing naar het hemelse blauw van de lucht en het goudgeel van de Zonnebloemen. Of naar de vlag van Oekraïne. Het hart van deze Zonnebloemen is blauw en verwijst naar de aanwezigheid van het goddelijke, naar oneindigheid, naar melancholie en naar onschuld.

Uit de liturgie:

Minka Kaszo: “Wij dragen de tranen die nooit zijn vergoten/ door de sterke ouders die de onze waren/ zij leerden ons zwijgen/ verdriet weg te stoppen/ wij moesten steeds flink zijn/ zoals zij immers ook.”[1]

Neem mij aan zoals ik ben, wek in mij wie ik zal zijn.[2]

Wees hier aanwezig (…) God in ons midden.[3]

Om de tranen roepen wij: ‘Jij zou er zijn.’ In wie opstaan, in wie troosten, weten wij: ‘Jij zult er zijn.’[4]

——-

[1] Openingstekst.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 564: ‘Neem mij aan zoals ik ben’ (t. en m. J. L. Bell/ Nederlandse tekst: Onbekend).

[3] ZZZ-bundel, lied 313: ‘Wees hier aanwezig, woord ons gegeven’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

[4] ZZZ-bundel, lied 338: ‘Om de mensen, godverlaten’ (t. M. Spoelstra, m. J. Stainer).

Creatief en duurzaam hergebruik[1]: Op de glazen schaal viel een vaasje uit de vazenkast van Monique van der Gaag en zo ontstond de prachtige, scherpe schervenrand. Het vierkante en driehoekige vaasje komen uit diezelfde kast. De hoge vaas komt van Hester Scheltens Weggeeftafel in Oegstgeest.

——

[1] Desirée van Keulen inspireerde Monique van der Gaag tot het gebruik van deze term.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Rinkske Boersma

serie: emoties, thema: blijdschap

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Geel en oranje zijn geen liturgische kleuren. Geel is de kleur van geluk en oranje een mengsel van geel en rood. Deze combinatie stemt vrolijk.

De gele zonnebloem richt het bloemhoofd naar waar de zon opkomt en volgt de zon van zonsopgang tot zonsondergang. De zonnebloem is het symbool van de gelovige, die zich op God richt, zoals de zonnebloem zich naar de zon draait, waarbij de zon symbool staat voor God.

Ons hart is de plaats waar liefde zetelt. De roos is een liefdesbloem. Lichtgele rozen met een rozerood randje staan derhalve voor liefde.In een ronde schaal als symbool van oneindigheid is de bodem bedekt met groen klimopblad als teken van trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt. De ronde kaars geeft licht…

Uit de liturgie:

God zal met je meegaan als… hoop in je hart.[1]

‘Ik zal er zijn’, zonsopgang, nieuw verbond (…) trouw van trouw.[2]

Aardekracht, zonkracht is Hij licht in mensen.[3]

——

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 19: ‘Zegenbede’ (t. Sytze de Vries, m. J. de Jong).

[2] ZZZ-bundel, lied 196: ‘Wat vrolijk over u geschreven staat’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[3] ZZZ-bundel, lied 653: ‘De tafel der armen’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen) Ps. 104:30.

Creatief en duurzaam hergebruik: Bij de SOEK, de Stichting Oegstgeester Kringloop kocht Monique van der Gaag de ronde kaars en plakte op het kaarsoppervlak een toepasselijke afbeelding van een gele roos met roze randjes. De ronde glazen schaal komt uit haar eigen vazenkast. En de klimop uit haar eigen ecologische tuin.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Ellen Kruyt

serie: emoties, thema: angst

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Daarom is de soepkop groen. Hoopvol is namelijk de verzoening tussen Jakob en Esau (Genesis 33:4), nadat Jakob hem voor een kom linzensoep (Gen. 25: 34) bedroog en zo het eerstgeboorterecht van zijn tweelingbroer verkrijgt. Jakob haalt nog meer streken uit. Esau is zo boos, dat hij Jakob wil doden. En dat veroorzaakt veel angst bij Jakob.Roze rozen van tedere liefde staan tussen plukjes coniferengroen als symbool voor eeuwig leven als tegenhanger van de dood. De blauwpaarse distel heeft weliswaar een zacht hart, maar stekels rondom en de betekenis is daarom pijn en lijden. De lichtroze pluimpjes van de pepermunt staan voor reinheid en helpen mensen, die een ethisch hoogstaand leven willen leiden. De kleine roze bloemetjes van de Marjoraan staan voor liefde en bescherming.

Uit de liturgie: Uit het Kyrie-gebed: ‘Keer U om naar ons toe. Keer ons toe naar elkaar’.[1]

Citaat uit het nummer van Guus Meeuwis: ‘Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug!’

De Liefde laat geen ruimte voor angst.[2]

Toen de boden bij Jakop terugkwamen, meldden ze hem: ‘We zijn bij uw broer Esau geweest, en hij komt u tegemoet, met vierhonderd man’. Jakop schrok hevig, het angstzweet brak hem uit.[3]

——-

[1] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 112: ‘Keer U om’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[2] Johannes 1 4:18: ‘Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.’

[3] Genesis 32: 7-8.

Creatief en duurzaam hergebruik: De houten lepel komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag en de groene soepkom vond ze recent op de onvolprezen Oegstgeester Weggeeftafel, een initiatief van Hester Scheltens.

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Japke van Malde

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Het hart is bekleed met grote lichtgroene bladeren van de Schoenlappersplant, waarvan de symboliek luidt, dat God er altijd is om je te dragen en te beschermen. Drie donkergroene Klimopbladeren staan voor Zijn trouw, omdat deze plant zich met hechtwortels overal aan vasthoudt én niet loslaat. Drie is het getal dat naar de Goddelijke Drie-Eenheid verwijst. Het blad zit vastgeprikt met spelden, verwijzend naar de figuurlijke betekenis van ‘speldenprikken’: handelingen of opmerkingen, die pijn doen. De zwarte kruiskopschroeven verwijzen naar het lijden of het kruis dat iedereen draagt. Maar het meest in het oog springend zijn de drie oranje Vuurpijlen of Kniphofia, die weliswaar het groene hart doorboren, maar staan voor bescherming.

Uit de liturgie: [Jonatan tegen David]: “Ik zal drie pijlen op de rots afschieten, alsof ik op een doel mik en die door mijn wapendrager laten ophalen. Als ik tegen hem roep: ‘Nee, dichterbij!’ neem hem dan mee en kom naar me toe, want zowaar de HEER leeft, dan kun je gerust zijn en is er niets aan de hand. Maar als ik roep: ‘Nee, verderop!’ dan moet je vertrekken, want dan is het de HEER die je zelf wegstuurt.”[1] Over wie ik niet kan spreken, zing ik: ‘Ooit mijn hart te breken, ooit mijn hart voor jou te breken.’[2]

——-

[1] I Samuël 20, 20-21.

[2] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 47: ‘Op mijn levenslange reizen’ (t. H. Oosterhuis, m. T. Löwenthal).

Creatief en duurzaam hergebruik: De schaal met houtmotief komt uit de vazenkast van Monique van der Gaag, al het groene blad uit haar ecologische tuin, de spelden en de kruiskopschroeven uit haar voorraadkast. Het slanke glazen vaasje ontving ze in grote dankbaarheid via de eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest: Hester Scheltens, die al enkele jaren mooie vaasjes voor haar redt… 

Liturgische schikking, foto, floriografie en beheer webpagina:

Monique van der Gaag

voorganger/ liturg: Rien Wattel

Floriografie of wat de bloemen ons te zeggen hebben: De liturgische kleur in de zomer is groen van hoop. Lichtgroene verse korenaren symboliseren het brood. Goud is de kleur van de zon, die op de bloemen schijnt en de zon is het symbool van God. Op het gouden hart als symbool van liefde staan zeven goudkleurige vaasjes. Zeven is het getal van compleetheid: het is af, het wordt niet beter dan dit. Roze en rood zijn de kleuren van liefde. Roze geurende Freesia is het teken van onvoorwaardelijke liefde. Alle bloemen lijken één kant op te wijzen. Dat komt door de wind, die naar rechts waait, de goede kant op. De wind symboliseert de Geest, die zichtbaar wordt in de beweging, die de bloemen en de groene draden maken. Kogeldistel staat voor een lang leven. Zonnehoed voor kracht. De roze Cosmea is het symbool voor rust en harmonie. De rode kammen van de Crocosmia staan voor warmte, passie en vitaliteit: hernieuwde levenskracht misschien, ingeblazen door de Geest?

Uit de liturgie:

De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: ‘Vrede zij u[1]. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.’

Na deze woorden blies Hij over hen en zei: ‘Ontvangt de heilige Geest (…)’.[2] Geef ons brood van genade, morgen vandaag nog.[3] Wij geloven in de liefde, die verdeeldheid overwint.[4]

——-

[1] Dit is een uiting van onvoorwaardelijke liefde. De bloem die daarbij hoort, is de Freesia.

[2] Johannes 20, 20-22.

[3] Oecumenische liedbundel Zangen van zoeken en zien, lied 297: ‘Onze Vader in de hemel’ (t. H. Oosterhuis, m. A. Oomen).

[4] ZZZ-bundel, lied 229: ‘Lichtcredo’ (t. J. Roelofs-van der Linden, m. J. Goss).

Creatief en duurzaam hergebruik: Het canvas hart komt uit de schatkamer van Monique van der Gaag: ze spoot het goud. Net zoals de zeven glazen vaasjes. De meeste kreeg ze via Hester Scheltens, eigenaresse van de Weggeeftafel in Oegstgeest.